Zoals je ziet zijn het de schattige vrolijke lampjes van de freule haar slaapkamer de pineut. Ze wilde al een tijdje geen roze meer op haar kamer en deze lampjes zijn suikerdottezoet roze, maar wit wilde ze ze wel. Dus dat was het plan, maar toen kreeg ik ineens een lampje van tante Hannie in het vizier, die heeft een zolder die leeg moest doorgespit naar van alles wat ik wel zou kunnen gebruiken, zie daar dit lampje. Het lampje moet wel nieuwe bedrading krijgen, maar daar weet Dennis wel raad mee. Ze zag het lampje liggen en zei "Sóóóóo cute!!!" En liep er gelijk mee naar haar bed en tussen de palen van haar hemelbed liet ze zien waar ze hem wilde hebben... Tsja... dat is ook goed...
.... maar wat zal ik dan doen met die schattige zoete lampjes, met die überschattige lampenkapjes... Ik wist het nog niet, maar zover was ik ook nog niet, want ik was toen nog druk bezig met de woonkamer legen en met de zolder om die wit te krijgen. Maar ineens bedacht ik me dat die wandlampjes ook mooi bij mij op de slaapkamer passen, mits wit geverfd. Ik heb namelijk nog geen lampjes op mijn nachtkastjes... Alleen verf ik ze dan wel wit, want roze is niet zo mijn ding...
Dus vandaag is het zo ver, ik ga die schattige lampjes verven. Dochterlief doet haar wandlampje en een staand lampje dat van dezelfde serie is als de suikerdottelampjes in het roze, dat lampje komt waarschijnlijk in de keuken te staan, omdat daar bij de achterdeur geen lichtknop zit van de verlichting in de keuken, en dan is een staand lampje misschien wel handig c.q. gezellig.
Ik haal de kwast en een pot verf op waterbasis. Er wordt door de freule heel rustig de deksel eraf gehaald, er wordt héél rustig geroerd, want anders klotst de hele boel over de rand en dan ietsiepietsie met de kwast in de verf... Héél ietsiepietsie, want ze wil geen verfballet, zodat haar wandlampje aan de kranten vast blijft plakken. Héél goed freule, héél goed!!
Eerst wordt het staande lampje in de witsel gezet. Tussendoor een frisje met een halve Mars. Dat gaat er lekker in en in haar verftijd smikkel ik, en als ik verf smikkelt zij, want ik heb nog maar één kwast. De rest is zwaar overleden, voorzien van een grijs grondverfje of van een terpetinebasisverfje en dat is dit dus niet.
Als zij verft ben ik niet alleen bezig mijn drinken weg te werken en mijn Mars te verhapstukken. Ik ben dan voorzichtig de stof van de lampenhouder aan het losmaken. Ik krijg het er niet héél af, want dan moet ik álles losmaken qua lamp en daar heb ik geen zin in. Dus ik maak een klein knipje aan de onderkant en het stofje gaat los van de lamp. Ik bewaar het nog wel, want ik vind het lieve stofjes en je weet maar nooit op wat voor leuk knutselwerkje ik het nog gebruiken kan, hahaha. Hoe zou het toch komen dat ik zoveel dozen heb hier in huis!!?!
Na de pauze wordt het staande lampje nog een keer geverfd en heb ik ondertussen het "schaaltje" van het kaarsenlampje van plakband voorzien, zodat het verfvrij blijft.
Het is op deze kiek niet goed te zien, maar het roze schemert er nog een beetje door heen. Alleen de hoge delen van het patroontje van het pootje zijn wit. Ze heeft het zeg maar lichtjes geverfd.
Daarna gaat ze aan de gang met het wandlampje en die wordt flink getamponeerd geverfd. Elk hoekje en gaatje tussen de roosjes en de roosjes zelf worden steeds witter en witter...
Waar waxinelichtjes wel niet handig voor zijn. Om te zorgen dat ik de kranten niet aan de achterkant van de wandlampjes vastverf, doe ik er maar even waxinelichtjes onder. Laag één ziet er nog niet uit. Het is wazig en gevlekt wittig-roze, maar dat zal misschien nog witter opdrogen en anders met de volgende laag wel beteren.
Ze zit haar werk ondertussen ook te bekijken en ze vind het nog niet wauwsie... Bij mij gaat laag twee erop en bij haar ook... Nog steeds kijken we wat twijfelend naar onze kunsten, maar het zal wel goed komen... toch???
's avonds na laag drie laat ik het maar even zoals het is. Misschien ziet het er 's ochtends beter uit...
Hm... 's ochtends, terwijl ik zit te wachten op de wasmachine zie ik dat het wandlampje van haar nog wel een laagje nodig heeft. Het staande lampje is precies zoals ze het hebben wil, dus dat is mooi... Mijn wandlampjes hebben ook nog een laagje nodig en ik ga gelijk aan de slag, want dan kunnen ze goed drogen. Dennis komt het weekend en dan kan gelijk alles een plekje aan de muur krijgen, weer wat liggend breekbaar spul weg...
Dan ineens bedenk ik me, dat ik nog wat te schilderen heb. Een oude lamp van tante Hannie, die een wat vergeelde crèmekleur heeft. Ik dacht vorige week dat dat wel prima kon voor tijdelijk op de zolder van m'n oudste dochter, maar ze vond het niet zo'n strak plan. Ze had al verlichting zei ze, maar ja, dat is fris daglichtverlichting, niet een lekker relax op je bedje liggen drulverlichting. Ik zag het wel toen ik hem zo bij de witte muur had gezien, maar dacht dat dat voor tijdelijk toch wel te doen was, maar nee, dus niet! Ik had hem weer naar beneden genomen om te bedenken wat er mee te doen.
Plop! was het daarnet, een witkuurtje dus!! Huppetee, fitting van plakband voorzien en de lampenpoot in de eerste laag verf gezet. De lampenkamp kan ook wel een "kleurtje" gebruiken, dus die krijgt ook een laagje.
Uiteindelijk heeft de lampenpoot zo'n vier lagen verf gekregen en de kap twee lagen verf. Ze moest wel lachen om de lamp, want ze herkende hem niet. Ze dacht dat het een nieuwe lamp was toen ik hem maandag op haar ladekastje had gezet en ze voor het eerst haar grijze vloer zag met wat "meubeltjes" om het in te richten. Ze herkende de lamp totáál niet... dus eh... missie gelukt zou ik zo zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten