Pagina's

maandag 2 februari 2015

Alles wat je niet ziet...


Bij de omschrijving van mijn toen nog niet-huis, maar misschien-huis, stond er dat er een zolder was bereikbaar met een vlizotrap... Hmmm, een vlizotrap, da's jammer, want dan heb ik voor de oudste geen eigen plekje in huis. Zoonlief blijft namelijk in het oude huis bij Remco wonen en is inmiddels 18 jaar. Hij gaf aan zelf te willen bepalen of hij aan komt wapperen en wel of niet blijft slapen. Dat er in mijn nieuwe huis geen eigen plekje zou zijn (dat was mogelijk, want veel huizen in de sociale woningbouw zijn niet berekend op 3 kinderen), was voor hem geen enkel probleem, want zei hij "Dan slaap ik gewoon in de woonkamer...".

Groot was de verrassing in oktober dan ook dat bij het bekijken van het huis, of ik het wilde ja of nee, dat het compleet gerenoveerd werd en er een vaste trap geplaatst werd... en ik ineens wel een eigen plekje voor hem kreeg, mits m'n oudste dochter de qua oppervlakte best wel ruime kamer wilde hebben, want het was wel een héle lage zolder. Ik vertelde aan haar hoe het nu zat met die zolder of haar dat wel leek. Wat eerst haar kamer op de eerste verdieping zou worden was 5m2 en die op zolder was ruim 19m2 alleen dan héél laag. Zij was er direct enthousiast over. Ze zei gelijk "Ik ben toch niet zo groot, dus het is perfect voor mij". Daar was ik héél erg blij mee en zoonlief gelukkig ook... Heeft hij toch een eigen plekje als hij bij mij is.


De zolder, was waarschijnlijk als jeugdhonk gebruikt in de jaren zestig of zoiets, want de kleuren waren knaloranje, vies donker bruin en schuttinggroen. Wie dat nou toch een mooie combi vond... géén flauw idee... Ook was het er best donker, en niet alleen door die verschrikkelijke kleuren. Het kleine dakraampje gaf wel licht, maar om nou te zeggen riant licht, dat ook weer niet. Maar ja, ik dacht we doene het er maar mee hè. Gewoon een goede lamp plaatsen enneh... ergens bij haar werkplek een kantoorlamp of zoiets... Maar ja... daar dacht Dennis dus anders over... Die had het over spotjes in een plafonnetje, waaronder dan alle elektra onderdoor weggewerkt zou kunnen worden, want er was nog geen stopcontact te vinden daar op die zolder. Net zoals er eerst ook geen radiator was, maar dat heb ik gelukkig voor een leuke prijs door de aannemer kunnen laten doen terwijl de cv en een nieuwe radiatorstelsel werd aangelegd.


Dennis had het over ledspotjes, die zuinig in gebruik zijn, helder licht geven en nog kunnen draaien ook. Ik vond alles best als de freule het best vond, mits natuurlijk mijn portemonnee het ook best vond, want die had toch over alles de zwaarstwegende stem. Toen ze langs kwam wapperen werd door Dennis het plan uit de doeken gedaan en wat ze daar nou van vond. Haar ogen begonnen te twinkelen en ze zag het hélemaal zitten. Dus... hopla naar de Gamma, gelijk doorgaan met die hap.


Daar werden allerlei draden, in diverse kleuren aangeschaft, allerlei contactdozen, kroonsteentjes, lasdoppen, ledspotjes, buizen en gootjes, multiplex platen, hotelschakelaar en schakelaar met touwtje, zodat de freule vanuit haar bed een lichtje aan kan trekken. En dan begin je... Ik hielp mee... voor zover mijn hulp nodig was. Eigenlijk niet zoveel behalve de platen vast houden waar gaten in werden gezaagd en de platen omhoog houden als ze werden vastgeschroefd... Wat gereedschap aangeven of zoiets. Maar ik weet ook raad met de waterkoker, dus ik regelde de thee, de sinas en een koekje. Ook niet geheel onbelangrijk bij het klussen, de maag van de klusser in kwestie, hahaha.


Ik zit vol verbazing naar al het werk te kijken dat door Dennis wordt verricht en besef gelijk, dat al het werk dat hij doet verstopt zit onder het plafond. Want daar loopt alles van links naar rechts om te zorgen dat aan beide kanten van haar slaapkamer stroom is. En tegenwoordig met al die gadgets hebben ze er nogal wat nodig. Dus daar gelijk maar rekening mee gehouden, zodat er niet tig verlengsnoeren over de vloer dweilen, c.q. in bed, waar dat weer gevaarlijk is.


Van al het werk wat in die uren is verricht is uiteindelijk niets te zien... Eigenlijk ondankbaar werk hè. Want het moet wel veilig zijn, het moet het altijd doen... en je ziet er geen pukkel van, behalve de ledlampjes dan, die zijn uiteindelijk wel te zien in het plafond.


Ik neem bij gebrek aan werkzaamheden maar lekker een kiekje van Dennis, hahaha. Ik zie langzamerhand wel voor me hoe het gaat worden en denk dat de dame er ook héél blij mee zal zijn. 


Dit zijn de ledlampjes die je kunt draaien, zodat het licht niet strak naar beneden valt en de kamer mooi verspreid verlicht. 


Langzaam sluit het plafond helemaal dicht en dan ga je pas ècht het effect zien van het plafonnetje. Ik dacht eerst "Oei, wordt dat niet te laag, want het is al zo'n lage zolder". Maar nee, het is mooi. Alles is er netjes onder weggewerkt. Ook de schroeven die tijdens het isoleren van het dak aan de buitenzijde een aantal jaren geleden overal door het hout langs de balk heen steken, die zijn nu ook gelijk netjes weggewerkt.



Het verdwijnen van pietsie hoogte valt reuze mee, mits je natuurlijk in je fantasie wel al die afgrijselijke kleuren op de muren en op het hout wegdenkt. Want dat is werkelijk een nachtmerrie, en een megaklus hahaha. Gelukkig heeft de Gamma héél veel wit op voorraad!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten