Wat een weertje was het woensdag toch. En wat een timing van de postbode! Ik zit al een paar dagen te stoeien achter de laptop met en nadat ik de jongste naar sportdag had gebracht begon ik aan de laatste tabelletjes, getallen, cijfers, maten. Op een gegeven moment moet je stoppen.
Dus lekker naar buiten kussens op de stoelen en ligbanken. Het zonnetje schijnt heerlijk. Lekker wat te drinken erbij, lunch voorbereiden zodat ik met de jongste freule lekker buiten op de ligbank kon smikkelen. Om half twaalf ga ik naar het sportveld kijken naar de laatste spelletjes en de dame meenemen naar huis.
Tijdens het maken van onze lunch hoort ze een harde plof. Een plof? De post ploft toch niet zo hard, dat je dat in de keuken kan horen. Tenzij en we lopen snel naar de voordeur. Dochterlief is net zo nieuwsgierig als ik. Ha, twee dingen voor mij. Eentje van naaipatronen.nl en eentje van Ria van Bon Nature. Een hele zware dikke "envelop" van stevig inpakpapier... rondom veilig dichtgeplakt. Die kon er niet uit ontsnappen. Bij Ria van 't blog It's me liet ze met een aantal foto's het boek zien wat ze nieuw in de winkel had. Tja, wat een pláátjes. Het boek is in het Noors, dus ik kan het nu niet bepaald lezen, hoewel je wel heel wat woorden er wel uit kan halen wát ze bedoelt, dus erg is het niet hoor!
Begin deze week heb ik het boek besteld... daar wordt je ongeduldig van hoor. Steeds als er iemand met een oranje jasje voorbij kwam rende ik naar de brievenbus. Maar nu was het er, de envelop open krijgen met je vingers is géén doen. Daar heb je een schaar bij nodig, dus hup, zwiep, zwap open die handel. Na het inpakpapier, kwam het bubbeltjesplastic. Daarna doorzichtige folie en dan tada een heel dik zwaar boek. Super!
Het boek Sanselig Sommer van Franciska Munck - Johansen staat bordevol schitterende foto's in eigenlijk wel verschillende stijlen. Veel witten, grijzen, of zachte lieve kleurtjes. Voor buiten en binnen. Ik wil gelijk mijn schuur gaan aanvallen met de witkwast. Het is dat ik even moet wachten omdat de boom, die bij ons in de tuin moet worden gekapt, omdat 'ie ziek is. En dan is het niet handig om dan op te moeten letten op een pasgeschilderde schuur. Maar het plan staat ieder geval. Dus Rem schuren! Nee hoor geintje, maar het mag natuurlijk wel, hè.
Foto's van zonnige tuinen, gezellig ingericht. Alles staat alsof dat per ongeluk daar is neergekomen en gelijk hoort te staan. Vind ik altijd zo geweldig. Ik schuif me namelijk altijd wézenloos en ja... hm... tja... wat zal ik zeggen...
Oooh, kijk eens wat een schattige meisjes gekleed in van die zomerse jurkjes en verse bloemen in hun haartjes. Ja mijn fashion-gevoel komt ook aan zijn trekken.
Aaah, taartjes en toetjes. Kijk daar doe je mij ook al zo veel plezier mee. Er staan zelfs recepten in... in het Noors, dus Google translate here I come! Zie die vruchtentaart er niet uit om zo van te smullen.
Er zitten foto's in het boek van een wit schuurtje ingericht met meubeltjes, zodat kinderen daar heerlijk kunnen spelen. Dit doet me denken aan mijn oma. Die had een hele grote schuur achterin de tuin. Zachtgroen geschilderd. Dat was zo'n schuur met links en rechts een grote erker. In het midden de entreedeur en als je door het gangetje liep kwam je bij het gereedschaps- en fietsgedeelte. Maar als je gewoon de deur van de schuur opendeed was links "de Til" waar vroeger de duiven zaten en rechts de "woonkamer" waar ik héél wat uurtjes heb doorgebracht. Met een geschilderde plank aan de muur, waar ik dan op mijn manier spulletjes op had gezet. Ook de erker had ik "ingericht". In het midden een witte tafel met een kleedje erover heen en twee houten tuinstoelen. Wanneer het mooi weer was zette mijn oma die tafel en stoelen buiten op het terras bij de openslaande deuren. De foto's in dit boek zijn duizend maal mooier, maar het doel, voor kinderen een speelschuurtje, waar ze lekker kunnen spelen en tutten, was het ook voor mij.
Na een heerlijke luie middag ging ik maar eens een poging wagen in de keuken. Ik en de keuken zijn niet zulke goede vriendjes, zeker niet als er biefstuk op het menu staat. Rem is jarig, wordt pas 40, dus ja, dan wil ik toch wat leuks op het bord presenteren. Dus biefstukje, met verse champignons, champignonsaus, doperwtjes en aardappeltjes. Ondertussen de tafel buiten gedekt, mooi bestek erbij. Alles ging goed, maar ja, die biefstuk hè, pfff de Becel was braaf, peper en zout deden ook hun werk, de Tsss van het vet in de pan klonk in mijn oortjes perfect. Dan erbij blijven en dan keren, niet te vroeg, maar ook niet te laat, pfff. Uiteindelijk een biefstuk die mooi rosé was. Hah 't is gelukt!
We zitten allemaal nog half in het zonnetje. De temperatuur is zálig. Van mij mag het iedere dag wel dit weertje zijn. Iedereen zit met smaak te eten, oogjes gericht op hun bordje, zo zie ik het graag! De jongste dame vind biefstuk een beetje lastig om te eten, maar ze doet flink haar best.
Ze had ook nog wat moois voor Rem gemaakt. Een mooie kalender, vrolijk ingekleurd en her en der al een verjaardag ingevuld. Ze is er drie middagen mee bezig geweest. Rem had het gebak meegenomen. Mokkataart en appeltaart. Nou ik kon daarna geen páp meer zeggen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten