Dit is de achterkant
Bubbeltjesplastic, ja dat blijft toch ontzettend leuk spul. Dit is het bubbeltjesplastic waar Ria mijn nieuwe boek mee had ingepakt. Daarna ging het om een glazen cadeautje. Dat was voor de veiligheid, want oudste dochter had een sierflesje gekocht voor een jarig vriendinnetje en dat ging ze vandaag geven inclusief stoere "zilveren" armband met tig hartjes, een handgeschreven briefje in het flesje en een lichtroze roos uit de tuin. Toen werd het flesje dus bevrijdt uit dat plastic en gelijk door de jongste dochter geconfisqueerd. Want bubbeltjesplastic is natuurlijk helemaal niet om iets mee in te pakken, tenzij het je hersenpan is natuurlijk. Kijk, dit doet ze met bubbeltjesplastic!
... Tada... dit ben ik!!
Daarna is het, na natuurlijk ook nog even verkleed te hebben als jonkvrouw, inclusief bling bling ketting, zoeftem naar beneden zwieren. Ik zag haar fladderend de trap af vliegen. Een hele metamorfose heeft ze ondergaan. Ze zegt niets, maar haar snoetje zegt "Kijk... tada... dit ben ik!". Je ziet trouwens op tafel achter haar een lapje (lap van 4 meter, 3cm dik in de kast) stof liggen waar ik voor mezelf vanavond een eenvoudig jurkje heb geknipt, dus ik hoop, dat ik binnenkort een jurkje voor mezelf heb gebakken. Weer twee lapjes minder in de kast. Nog 1.000 of zo, te gaan.
... even wachten tot het eigenwijze fototoestel haar werk doet, batterij bijna leeg, en daar van ga je blijkbaar heel Monnalisa-beeldig kijken.
Aaaah, hier zie je een klein stukje van een jurk die van mij nog steeds géén knoopsgaten en knopen heeft. Tis toch wat hè. Vorig jaar zomer genaaid. Dit jaar ergens in april de knopen gemaakt (is al belachelijk natuurlijk). Nu is het bijna juni... en de jurk hangt nog steeds onaf op een hangertje. Foei!
Dit is zó leuk. Helemaal serieus kijkend, speldjes pakkend. De dame is in haar element!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten