Ja, het was een beetje een krappe Boekenbeestendag. Geen boek gezien iedergeval, maar het fenomeen "iets" rommelen is uitstekend gelukt. Waardoor het krap was kwam door een 10-minuten-gesprek op school. Om tien voor vier, dus in pincipe zou ik dan één minuut na vier thuis kunnen zijn, want de afstand school en thuis is drie keer lang uitvallen en dan ben je er. Maar ik was na vieren aan de beurt en de jongedame doet het prima. De juf vertelde dat ze veel fantasie heeft en verhaaltjes kan schrijven als de beste. Ze heeft nooit inspiratie te kort en ze start dan ook direct nadat de juf klaar is met uitleggen. Hm ik heb ook nooit inspiratie tekort als het om babbelen c.q. verhaaltjes schrijven gaat, dus de appel valt niet ver van de boom. Na 10 minuten loop ik uit school mijn voorraadkast in, zo noem ik de Hoogvliet die één keer, of eigenlijk een half keer, lang uit vallen van ons huis staat en even worteltjes, kwark, champignons, eierkoeken, voor vanavond, flesjes water voor de oudste twee voor op school en druifjes zonder pit gehaald. Zo ik heb weer genoeg te snoepen in huis, voor ieder wat wils. Behalve de champignons dan hè, die zijn voor mijn lunch voor morgen.
Even later stap ik binnen en de freule zit op de bank lekker te kwebbelen. Twee tellen later zit ze met haar neus in m'n tas. Eeven checken wat er allemaal in zit. Samen zwiepen we even alle boodschappen richting voorraadkast en ijskast en kunnen we beginnen. De doos met HET project staat klaar en de dame zou eigenlijk met een hemdje aan knutselen, maar haar shirt heeft al een verfvlek, dus eentje meer maakt dan ook niet uit. Ze haalt de hele handel er uit en vraagt zich af waarom er een ijsstokje in het zakje zit. Hm ja, dat weet ik ook zo snel niet, ik heb pas één tel de hele handel in 't zicht. Het blijkt even later dat het ijsstokje voor lijmspatel speelt. De freule haalt het irritante folielaagje van haar pakketje eraf, dat zit er zo strak om heen dat het lastig peuteren is. Uiteindelijk maakt de schaar een scheurtje en is het pakketje uitgekleed. Ze duwt alle onderdelen eruit en heeft dan een berg wandjes, dakdelen, een stokje, en nog een paar korte stokjes en wat grasonderdelen.
Ze gaat ijverig de gebruiksaanwijzing bekijken en pakt de onderdelen die ze nodig heeft, het lijmspateltje en de lijm, die niet open te krijgen is. Maar even later gelukkig wel. Er wordt bespateld, in elkaar geklemd, weer gelijmd en verder geklemd. De wandjes passen er prima in, maar zijn toch wel wiebelwabbelig. Eigenlijk hebben we elastiek nodig, maar goed we gaan verder tot dat ze ineens naar boven rent. Zeker hoognodig naar het toilet. Maar nee, ze komt met een stuiterbal van elastieken naar beneden. Oké, de redding voor het scheve vogelhuisje is nabij. We utteren wat met het dak, waar in het midden ook een oog moet komen waar het hangkoord doorheen gaat, maar dat kukelt steeds naar beneden. Ik denk, laat ik haar nou eens even helpen, eerst die ene, dan dit, dan dat en dan lukt het wel. Dus niet hè, blijkt later dat madammeke (ik dus) vergeet het oog boven op het dak te poten. Zonder oog op het dak géén vogelhuisje, want dan kan het niet worden opgehangen. Hm, maar het hele gevaarte zit al ingeklemd met tig elastieken.
Tja, nadenkend zegt de freule, als hij nou binnendoor door dat gleufje geschoven wordt dan zit 'ie. Ze heeft gelijk, maar dat oog, bestaat uit drie delen. Kraak, kraak gaan onze hersens. Ik friemel er wat aan, en merk dat de lijm tussen die delen nog niet uitgehard is en probeer er mijn nagel tussen te wurmen. Et voila het lukt! Zij friemelt dat ding via de vogelentree naar binnen en schuift het door het gleufje. Even wat lijm er bij frutten en dat ding zit op het dak of eigenlijk door het dak. Maar nu moeten die twee onderdelen weer op z'n plaats worden gelijmd en dat gaat op zich prima, maar ze zakken. De eerste keer hebben we hem liggend laten drogen, maar nu staat 'ie rechtop... Dan ineens een snelle aktie van de dame. Ze trekt haar staart uit en elastiek erom heen gefixt. Nou, dat was een snelle actie en strak plan!
Haar handjes jeuken om te gaan schilderen, maar ja, eerst moet alles goed drogen. De grasdelen kan ze wel lekker onder gaan kladden met verf... die worden namelijk later op het huisje gelijmd, dus die kan ze doen. Even een ander elastiekje gehaald voor in haar haar, want anders hebben we de Hulk aan tafel.
Ze verft ijverig het gras, het is warm in het zonnetje, ze veegt haar hoofd af en Tada! een mooie lichtgroene streep! Ik zeg tegen haar, kijk me eens aan en klik, foto! Ze kijkt me niet begrijpend aan, totdat ik de foto haar zien op het schermpje van het fototoestel. Zoef naar de keuken en de streep wordt weggeveegd. Ahhh ik vond het juist zo schattig staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten