Boekenbeestenmiddag met rabarber

Het was vandaag weer meisjesmiddag á la Boekenbeesten. Aangezien ik in de lappenmand zit/lig/hang heb ik gekozen voor iets rustigs, waarbij ik niet zoveel hersens c.q. bewegingen hoef te maken. Ik heb momenteel een ontzettende hoofdpijn, een combi van migraine (ben ongesteld grrr), gelukkig bestaat er Maxalt, en een voorhoofdsholte-ontsteking met een gezellige blaf in de vorm van astmatische bronchitis en dat zorgt voor klappen op m'n hoofd bij elke blaf die ik produceer. 


Mijn spieren in mijn benen vertellen  ook dat ik niet goed op mezelf heb gelet en ik heb het ijskoud, maar heb geen koorts (gelukkig). Ik kreeg ook nog eens op m'n kop (fijn!), omdat ik te veel gedaan heb (dûh, dat wist ik nog niet!) en Rem heeft daarnet "bevolen" dat ik een kuur Amoxicilline naar binnen moet schuiven de aankomende week en de huisarts was het daarmee eens.... Oké baas! 

Dus jongste zorgt zelf voor de actie en ik zit er braaf bij. Ze wil dolgraag met potten en pannen aan de gang en dat kan ze vanmiddag. Hoewel het maar om één pan gaat, maar het is het idee, hè. Ze pakt een schort van mij en hangt hem om haar nek en hijst het een kilometer omhoog. Ik bedenk ineens dat ik haar oude schortje te klein vond en die weg heb gedaan, want die bedekte niet veel kleding meer. Ik moet dus eens een nieuwe bakken. Daarna pakt ze de spullen die ze nodig heeft en gaat de rabarber snijden met een best wel groot mes. Even later trekt ze er een stoel bij, want ze is net ietsjes te klein om lekker te snijden. Weer even later vindt ze het mes onhandig groot en pakt een aardappelmesje... maar die legt ze even later weer weg, want die is bot (hint, koop een nieuwe mama!!). Ze gaat weer aan de gang met het grote mes en even later heeft ze een bak vol met gesneden stukjes rabarber. 

Ondertussen kwebbelt ze heel wat af over dat ze woensdag naar een dierenwinkel gaan met school, en ze daarom geen gym heeft. Dat ze morgen maar liefst 3 juffen heeft. Ze begint met de juf die ze normaal op donderdag en vrijdag heeft, daarna heeft ze een uurtje haar eigen juf van dinsdag en daarna de juf die remedial teaching geeft. Haar eigen juf (die van dinsdag, ja ja, ik moet het wel goed vertellen, hè) moet naar de babydokter. Voor controle hoor, zegt ze er snel achteraan. Dat is altijd prettig om te weten! Daarna vertelt ze dat ze weer nieuw huiswerk mee heeft gekregen en dat ze mooi schrijft. Nu is dat ook zo, want ik kan haar "pootje" uitstekend lezen. In tegenstelling tot de heren hier in huis. De een maakt overal dezelfde letters van en moet je maar gissen of het de o of u is en of het de r of een n  is enzovoorts. De ander knijpt z'n letters zo fijn, dat het gewoon hanenpoten zijn geworden. 

Ik geef haar een grote pan en die vult ze, al kwebbelend, met water, maar ineens kijkt ze bezorgt "Mama, is het genoeg? Mag de kraan uit!" Ik roep snel "Ja, hoor!" en de dame gaat op haar tenen staan om de kraan uit te zetten. Dan kieper ik wat water uit de pan en ze kiepert de stukjes rabarber in de pan. Ik sjouw de pan naar het fornuis en mag de dame op het knopje drukken voor de vonk zodat het vuur aangaat. Dat vind ze wel héél erg spannend en ze is blij dat het de pit hélemaal links is. Toch schrikt ze als het vuur aangaat. Nu vind ik dat helemaal niet erg, dat betekent dat ze voorzichtig zal zijn bij het fornuis! Daarna is het wachten totdat het kookt, want dan kan het daarna zacht gezet worden. 

Even later bedenk ik me dat er ook nog suiker in moet, want ander krijg je zure gezichten aan tafel. Ze pakt ijverig de suikerpot en gaat er schepjes indoen, maar als ik zeg dat ze beter de suiker er in kan kieperen is dat niet tegen dovemansoren gezegd....hahaha. Ze pakt de pot bij de lurven en zwiept met het schepje flinke sloten suiker in de pan.... Haar handje is net groot genoeg om de pot zo beet te houden... als ze hem neer heeft gezet ontsnapt er een zuchtje bij haar... Ik vraag waarom ze nou moet zuchten en ze zegt dat de pot wel zwaar en héél groot was en ze blij is dat hij niet in de pan is geplonsd. Dus ik "Ooooo, da's niet erg, dan vissen we hem er gewoon weer uit en zit er genoeg suiker in de rabarber". Ze grijnst van oor tot oor en zegt "Wel een fijn idee dat de suikerpot in de pan mag vallen mam!". 

Daarna wordt het wekkertje  gezet en is het afwachten geblazen. De dame gaat in tussentijd de "Pompoen" lezen en ik plof ook gezellig neer. Rem gaat strakjes koken, andijviestampot met spekjes en jus dus ik hoef verder niks meer te doen dan het wekkertje in de smiezen te houden, makkie!! Als het wekkertje is gegaan bekijken we de rabarber, ze vindt het maar een zooitje in de pan. Ik vind dat we het wekkertje nog een keertje moeten zetten, want niet alle stukjes rabarber zijn "los". Na de tweede bel is het goed en gaat het vuur uit. 

Ze mag de rabarber in een schaaltje doen en het proeven. Ik ben héél benieuwd. Op zich moet ze van mij wel steeds dingen uitproberen, maar dit is iets wat ik niet geregeld maak, dus ze vergeet steeds wat het ook al weer was... gna gna gna. Ze doet drie schepjes in het schaaltje en neemt even later een hapje met haar ogen dicht! Vervolgens steekt ze haar tong uit van "Blll, niet lekker!". Ik krijg het schaaltje toegeschoven zo van "Mag jij verder opeten!". Nu heb ik daar totaal geen bezwaar tegen. Ze meld als ik het aan het opsnoepen ben nog wel even: ik wil dit best nog wel een keertje maken hoor, voor jou, maar ikke hoef niet! En ik lig onder de tafel van het lachen!