Achter de schermen voor een fotoshoot...

Klik op de foto en je komt bij het interview

Donderdag kreeg ik de aanvraag voor een interview van DaWanda. Het had even wat voeten in de aarde eer het interview klaar was en dan met name de foto's.

Vrijdag was het opschoondag... En dan bedoel ik niet alleen dat mijn "atelier" lichtelijk opgeschoond moest worden en er wat orde in de tent moest worden geschapen c.q. dat er hoognodig een stofzuiger door de woonkamer gehesen moest worden. Ik moest ik ook "eilandjes" klaar leggen om te fotograferen.

Zaterdag zou de fotoshoot zijn en Dennis zou de foto's maken. Helaas belde hij 's ochtends af dat hij niet naar Reeuwijk kwam, omdat hij niet lekker was... Oei wat nu... deadline stond al vast... Eh... denk denk denk... Wie is er gewend om met een spiegelreflex camera om te gaan... Eh... Hm... mijn zus heb ik vroeger wel eens met zo'n ding rond zien hobbelen, weliswaar niet een digitale, maar spiegelreflex is spiegelreflex toch?

Ik app mijn zus met de vraag of zij zou kunnen. Wachtend op antwoord was ik aan het appen met mijn vriendin Nathalie en zat me scheel te bedenken hoe ik in godsnaam foto's zou kunnen krijgen die ik door Dennis gewend ben om te zien... oef! Terwijl ik zat te appen kreeg ik antwoord dat Monique niet kon, want haar dochter ging op reis en ze had duizend en één dingen om te regelen en te doen. Ik appte dat naar Nathalie en zei dat ik het dan maar af moest zeggen. Zegt zij... "kom op... ik spring in de auto, jij kleed je aan en zet je in de verf...". Ik sputterde "Ik heb geen verf...". Voor foto's essentieel om geen bleek snuitwerk te krijgen. Maar mijn verf is lichtelijk op, ondanks dat ik het amper gebruik, maar ik heb dochters... en aangezien die dochters het jatten!! Is het oppelepop!!

Ik stap uit mijn nest... Ja nest, want het is ontploft met boekjes, kledingstukken, hangertjes, mobieltje en mezelf er ook nog eens erbij... Ik zucht eens diep en slof richting badkamer... Ik zie geen pukkel zonder lenzen, dus ik douw die dingen in mijn ogen en kijk dan nog eens in de spiegel... Ai!! Pruik heeft ook modelletje nest aangetrokken... Leuk hoor zo'n pony, maar tsjonge wat kan die er een puinhoop van maken... Ik slof richting handdoeken en sjor er eentje uit de stapel en slof terug naar badkamer en gooi de kraan open... Brrrrr.... gelukkig heb ik een thermosstaatkraan en die gaat snel op 38 graden lopen. Ik sop die baal hooi op mijn kop in, doe er een conditionertje in (of weet ik hoe dat spul heet, ieder geval de klitten verdwijnen er aardig mee).

Ik kleed me aan, lingerie, hemdje, jeans, overslagtruitje, sjaal en een tweed jasje... Oh ja... sokken en slippers, hahaha. Ja, dat doet het hem hélemaal die slippers, maar in huis loop ik niet op stiletto's. Zo onpraktisch. Ik ga die ontklitte baal hooi föhnen en zie ineens een blauwe vlek in de voortuin verschijnen. Ah! Da's de tuut van Nathalie...

Ze komt binnen met een grote tas en heeft een warmtekrullerset bij zich en een krultang. In haar handen heeft ze twee potjes gezichtsverf... maar dan ook èchte verf. Hiermee verdwijnen mijn sproeten zelfs. Dus ik schud van nee. Ze heeft ook nog een tubetje van dagcrème met een kleurtje erin. Die herken ik wel, die heb ik als we ons gingen optutten om uit te gaan ook wel eens op mijn gezicht gehad en daarmee blijven mijn sproeten zichtbaar.

Ik had m'n jongste dochter van te voren gevraagd om zo'n stift met camouflagespul te kopen bij de Kruitvat. Aangezien de meiden hier in huis alles van mij jatten is haar binnenkant van haar hand vast ook wel het goede kleurtje om er eentje voor mij te kopen. Ik zwiep wat strepen onder mijn ogen en daarna een kloddertje uit het tubetje met "verf". Ik zie dat mijn gezichtskleur aanzienlijk verbeterd. Daarna wat oogschaduw (zo onzichtbaar mogelijk, want ik moet wel herkenbaar blijven). Bij het uiteinden van mijn ooglid bij de wimperrand een "lijntje" zwart en daarna flink met de mascara aan de zwier. Uit mijn tas diep ik nog een lipgloss op met een tintje. Zo Mien is beschilderd.

Daarna moet ik in de stoel bij Nathalie zitten en die draait in een scheet en knikker de warmterollers er in... Zó da's lang geleden dat ik die dingen in mijn haar heb gehad, hahaha. Een zwaar hoofd. Niet veel langer later draait ze het eruit, maar ze is niet tevreden. Ze kamt het uit, spuit er een flinke dot haarlak op en gaat dan met de krultang in de weer en daarna weer met haarlak. Ook mijn pony wordt in de houtgreep gelegd en als ik naar boven kijk in de spiegel ga ik me even voorstellen. Het is nog steeds wennen dat ik een pony heb, maar ook nog krullen bij de pony...

Ik schuddel mijn haar wat los, zodat de krul wat onopvallender is. Ik loop daarna naar beneden en Nathalie staat klaar met het fototoestel en ik ga zitten aan de tafel waar ik zogenaamd een schilderij aan het borduren ben.... of zogenaamd... dat ook weer niet, want ik maak wel steekjes, maar om nou te zeggen lekker tempootje, néé! Ook worden er close-ups genomen van het geborduurde werk. Nathalie neemt nog wat ovezichtsfoto's van mijn werkplek, maar dan moet ze toch ècht weg. Ik heb dan ieder geval foto's van mezelf op de foto voor het interview... De rest moet ik zelf fietsen.

De freule hobbelt van boven naar beneden mee, en staat dus ook op de kiek, hahaha.

Als ze weg is bekijk ik de foto's en zie dat er een zwik overbelicht zijn en sommige weer te donker en later blijkt dat ik gewoon verkeerd zit (tegen het licht in, handige Harry). Ik besluit gewoon het interview af te blazen, want het moet wel goed zijn en vraag of het op een later tijdstip ook kan als Dennis er wel is om foto's te maken. Ik voel me er niet zo lekker bij, maar ja overmacht is overmacht. Nathalie heeft stinkend haar best gedaan, maar foto's nemen is ècht een vak.

Eind van de middag wordt ik gebeld, dat Dennis toch richting Reeuwijk komt en dat er morgen misschien foto's gemaakt kunnen worden. Ik zie wel hoe hij zich voelt. Ik heb al afgezegd, dus het maakt niet meer uit. Wel fijn dat hij toch komt.

De volgende dag herhaal ik het schilderwerk, met deze keer een gevonden tubetje waar ik een pietsie kleurspul uit weet te wurmen. Ik mix het altijd met een grote klodder dagcrème want anders gaan mijn sproeten alsnog pleitonia en dat wil ik niet. Mijn sproeten vind ik leuk, dus een beetje spul is genoeg om dat gezonde kleurtje op foto's te krijgen. Ik ga weer met de oogschaduw in de weer en teken mijn wenkbrauwen bij, want die zijn niet zo goed te zien. Een dot oogschaduw erbij, maar geen lipgloss. Ik draag gewoonlijk geen lipgloss, dus wil ik dat ook niet op hebben. Mijn (soort van) krultang maakt korte metten met spastische pony en de onderkant van mijn haar krijgen ook een zwieper de goede kant op en ik vind het wel goed zo.

Met Dennis bespreek ik wat ik wil en wat er gevraagd is door DaWanda. We beginnen weer met de borduursessie en Dennis zegt gelijk dat ik aan de andere kant van de tafel moet gaan zitten... tsja... dat was dus al niet goed gisteren. We zijn vervolgens de hele dag bezig om allerlei "situaties" te creëren, alsof ik aan het werk ben.

De ene helft van de woonkamer dat in beeld is netjes, de rest van de woonkamer is gevuld met allerlei stoelen en stapels spullen die gebruikt zijn bij de vorige scène. Halverwege wordt het ons een beetje te gortig en wordt er even opgeruimd, want we zien door de bomen het bos niet meer.

Ik ben héél blij dat ik van die je-weet-wel-tasjes heb met daarin een te maken rokje zodat ik uit kan beelden dat ik een foto-werkbeschrijving aan het maken ben... Pfff... Wat hándig dat ik niet helemaal bij ben, hahaha. Ook is het héél handig dat ik een hele bak vol heb met reeds geknipte vierkantjes voor lapjesdekens en zo... Tsja... en ik moet wat uitbeelden dus, hup... uitleggen die handel op tafel... Dennis ziet vanzelf wel een stand, beweging of "look" die precies goed is... en dat is ook zo.

Aan het eind van de hele dag, gaan we nog even naar buiten. Het is mooi weer met een zonnetje en Dennis wil een portretfoto maken, zodat ik eens een mooie profielfoto bij mijn social media, mijn webwinkels en website kan neerpoten. Dus we fietsen naar de plassen en Dennis zoekt een plekje met een mooie achtergrond èn tegelijkertijd het ondergaande zonnetje in mijn gezicht. Het duurt even eer hij het vind... ik sta met mijn stilettohakken 5cm in de blubber en leun vooral op  mijn rechtervoet, want links is een beetje glibberig spulletje aan de waterkant, en de waterkant is ook niet zó ver!!!

Er wordt van alles uitgeprobeerd aan houdingen en ook aan mijn mouwen wordt er gesjord. Wáár laat ik die handen toch!! Grumpffff is makkelijker gezegd dan gedaan hoor. Maar uiteindelijk... heb ik een mooie foto met een ontspannen lach... Het was de laatste foto van de laatste nieuwe houding (ja... het was effe zoeken hoor). Nu ben ik in het begin altijd onwennig, vooral als ik recht in de camera moet kijken, als ik wat aan het doen ben heb ik er niet zo'n last van, maar ik heb 'm... een mooie kiek!!!