Maandag de hele dag tot kwart over drie bezig geweest met belastingtoestanden van 2014 (ja... ik heb vorig jaar uitstel gevraagd... krijg daar altijd weer spijt van, maar ja). 's Avonds lag ik in mijn bed nog even met mijn mobiel te stoeien en zit ik op Facebook van Sancho te lezen. Ik las de opmerking van Gerthilde op iemands berichtje, maar tegelijk ook op mijn reactie bij haar berichtje over pyjama's, dat ik van harte welkom was om morgenochtend (dinsdagochtend) wat te gaan doen aan de hoge pyjamanood van de dames hier... Ik reageerde erop dat ik daar wel zin in had.
De volgende ochtend... Het zoemde nog in mijn hoofd, want ze heeft al eens eerder gezegd tijdens een stoffenspektakel in Gouda (via Sancho was even koffieleutplek afgesproken bij Gewoon Gouds) dat ze samen met een vriendin, die hier ook vlak bij woont, altijd een gezellig naai ochtendje houdt. Maar toen was ik druk alle zeilen bij te zetten in verband met de scheiding (niet door ex-manlief, maar door trage gedoe van mediator en bank) en eigenlijk vond ik dat ik dat gewoon moest doen... Dus ik tikte even een pb-tje dat ik wel zin heb in een pyjama maak ochtendje. En in no-time kreeg ik antwoord Gezellig, ik ben thuis! en dat iets anders meenemen ook mag. Ik reageer terug dat ik met een pyjama aan de slag ga, want de nood is hoog. De Jongste draagt momenteel nog steeds een pyjamabroek maat 146/152. Past wel hoor, maar lichtelijk kort in de lengte en lichtelijk uit model en niet zo mooi meer, en de bovenkant wat er bij hoort is al jaren geleden afgevoerd wegens te klein. Gerthilde verteld dat ze een mooie pyjamabroek in de Ottobre heeft staan. Dat is mooi dan hoef ik niet te zoeken naar een patroon. Ik neem wel de pyjamabroek mee als leidraad in verband met de maat, want ik heb geen idee hoe de Ottobre valt en Bridget begint damesheupen te krijgen.
Ik heb uit mijn uitpuilende lappenkast een zachtgroene tricot getrokken en daarop komt dan van een katoentje een vrolijk topje. Dit stofje is niet meer zo geschikt voor jurkjes voor de dame haar leeftijd, dus van het restant maak ik ook een wijde pyjamabroek van en dan komt er een topje op van dat zachtgroene tricot. Zijn er gelijk twee pyjama's!!
Het turquoise gevaarte op de foto is dus de pyjamabroek die ècht niet meer kan!
Ik verzamel mijn bullen in een grote tas en stap op de fiets. Ik rij de straat uit en fiets in nog geen minuut naar Gerthilde, want ze woont inderdaad héél dichtbij. Leuk!! Ik kom binnen en er wordt thee en koffie gezet. Even lekker kwebbelen, over van alles en nog wat. Ondertussen gaat Gerthilde een patroon uitknippen, spelden en stikken en ik ga ook beginnen. Ik bekijk welke maat ik nodig heb en meet de pyjamabroek na. Ik kom uit dat ik qua breedte maat 170 nodig heb en ga die uitraderen. Het is maar één patroondeel... héérlijk. Dus helemaal makkelijk en zo in elkaar gefietst! We kletsen flink door en ook drink ik flink door, want ik geloof dat ik bijna de gehele theepot leeg heb zitten drinken. Gerthilde heeft een heerlijk bureau in een hoek van de woonkamer staan en zit nu zalig in het zonnetje. Ik zeg dat me dat wel lekker lijkt zo'n vaste naaiplek.
Ik heb nu ook wel een bureau staan in de woonkamer, maar daaraan is gewoon geen plek om te naaien, doordat de laptop erop staat, met los toetsenbord en omdat alles met snoeren aangesloten zit op printer, labelwriter, externe harde schijf, en nog een portable externe harde schijf kan ik niks verschuiven. Tenzij ik iets bedenk om de laptop van mijn bureau af te krijgen, door hem hoger op een plank, zoals ik vroeger onder de trap had, te plaatsen. Daar moet ik nog maar eens over nadenken. Want dat geschuif met machines, steeds op de grond als de eettafel eettafel is, dat is zo niet prettig. En mijn woonkamer is niet zo groot, dus die machines, staan vlak achter mijn bureaustoel (pok... pok... pok). Niet fijn dus.
Ineens is het tussen de middag, het kleine manneke wat lekker in de woonkamer aan het spelen is vraagt ineens wanneer die mevrouw toch weggaat, want hij wil graag naar een filmpje kijken. Och germ... we zijn glad de tijd vergeten en het is nu bammetjestijd voor hem. Mijn maag verteld me dat het er aardig begint te rammelen. Ik ruim mijn bullen in de tas en blijf nog even steken in de deuropening (al kletsend), maar dan stap ik echt op de fiets naar huis om een bammetje voor mezelf te smeren.
Ik heb héérlijk veel energie gekregen van dit ontspannen ochtendje, deels doen, deels kletsen, deels kopje thee erbij... héérlijk. Ik ga lekker door en het wordt geknipt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten