De lapjesdeken... met een blooper...

Ik vond een tas... een je-weet-wel-tasje voormanlief... met daarin een dik dubbelgevouwen stofje met daaraan gestikt een wollen tussenvulling. Het moet een lapjesdeken voor hem worden. Een kussentje van dezelfde stofjes heeft hij al gekregen met zijn verjaardag in 2014, dus zo lang ben ik al bezig met de lapjesdeken. Eenmaal eruit lag er onderin de tas een spijkerstofje en daarnaast een top, die half in elkaar gestikt zit... Hmmm... De boel is zo te zien hopla erin gestopt, waarschijnlijk omdat de handel met al die spelden niet op te vouwen was... Maar het is niet handig een top half in de spelden eruit te vissen en uit te spreiden. 

Ik haal de hele handel eruit en de zooi blijft in een gekreukelde toestand liggen. Over de spijkerstof maak ik me geen zorgen. Even de stoomstrijkijzer er over heen en het resultaat zal een stuk gladder zijn. De top is een hachelijke zaak om uit elkaar te peuteren, want er zitten spelden in, maar niet zo stevig dat de boel niet uit elkaar kan vallen. Dus voorzichtigheid is geboden voor de top en voor mijn vingers.

Eenmaal uit elkaar gepulkt ga ik wat banen stikken en na daarna leg ik de hele handel op de grond en daar gaat het mis. Ik leg de banen niet goed naast elkaar. Als je goed kijkt zie je dat de rechterbaan een baan meer er aan gestikt heeft zitten... en die top hoort eigenlijk andersom te liggen. De buitenste baan rechts hoort in het midden te liggen.

Helaas zie ik het niet en ga ik de boel strijken. En zoeken naar de restjes stof om een nieuwe middelste baan te knippen, zodat ik toch een complete top heb... Helaas heb ik niet genoeg restjes en moet ik van de Tilda sterretjesstof een stukje kopen uit mijn webwinkel. Ondertussen snap ik er natuurlijk geen bal van waar ik die ene baan heb gelaten. Ik ben namelijk normaal gesproken nogal kieskeurig in het bij elkaar houden van de hele handel. Ik laat het fenomeen "Waar is de middelste baan toch gebleven?" maar los en ik ga de vierkantjes aan elkaar stikken. Uiteindelijk is de hele boel aan elkaar gestikt en kan ik naar de volgende stap... strijken.

Wat ben ik blij met mijn superstrijkstoommonster... Heerlijk! In no time is de hele handel gestreken.

Ik leg de top op de tussenvulling en zie ineens dat de lap tussenvulling te klein is. Ik heb zitten kijken en kijken... maar ik zie het niet... Wéér helaas... Ik zie alleen maar dat de top groter is dan de tussenvulling en ik besluit de naden een klein stukje in te stikken, dus de vierkantjes een pietsie kleiner te maken, zodat het er wel oppast... Achteraf stom, ik had gewoon een pietsie beter moeten kijken...

Na het iets instikken van de naden leg ik de top er weer op en begin de lagen op elkaar te spelden en dan ineens!!...BOINK!! ontdek ik dat ik eigenlijk een baan te veel heb! Een baan te veel...???... Ik snap er niks van, totdat ik de foto's met de twee losse banen van de top terug zie. Ik zie dat, zoals ik het had neergelegd, de middelste baan aan de buitenrand ligt... dus... mja... de middelste baan had ik gewoon al... Dat wordt dus lostornen....

En dan, wat nu... die ene baan eraf halen en het dan zo laten of alle banen die ik een stukje ingestikt heb lostornen... Het is het laatste geworden. Ik heb er ongeveer twee dagen over gedaan om de boel los te tornen, want ik heb natuurlijk geen reuzesteek gebruikt, grumblegrumblegrumble.

Uiteindelijk is het stiksel helemaal losgetornd. Weer opnieuw gestreken en vervolgens de top op de tussenvulling gespeld en doorgestikt... En nu kan ik eindelijk repen gaan snijden van spijkerstof voor de rand. Om de lapjesdeken een beetje stoer mee af te werken... pffff... maar ik kom er wel hoor... hij wordt ieder geval lekker groot en héérlijk zacht!!

P.S. wat ga ik doen met de baan die ik er af heb gehaald? Daar maak ik natuurlijk gewoon nog een lapjeskussentje van... Hebben we allebei een zacht kussentje, hahaha.