Terwijl ik afgelopen dinsdag (op mijn verjaardag) het oppassen van Kirsten had overgenomen, Kirsten zat op dat moment te buffelen in een gymzaal voor haar Atheneum examen, vroeg mijn vriendin of ik misschien een mogelijkheid zag om even een naadje te stikken van de spijkerbroek van haar vriend. Túúrlijk!! Geen probleem. Is zo gepiept...
Mits je het niet vergeet natuurlijk... Ik zat blijkbaar zo bij de pizza te smikkelen en te kletsen met de kinderen. Of te bedenken dat ik een jaartje ouder was geworden of zo, maar ik was het totaly vergeten... Dus ik heb het zakje met garen, jeansnaalden en de spijkerbroek mee naar huis genomen, want mijn vriendin heeft het momenteel ontzettend druk en ziet gewoon ècht geen kans om het snel te doen.
Dus ik had gedacht, dat doe ik op woensdag wel eventjes... Mja... als je er aan denkt natuurlijk... en dat deed ik natuurlijk wéér niet. Totdat 's avonds de tafel geleegd werd voor het avondeten en ik die spijkerbroek tegenkwam. Ohhhh ja!!!
Dus vanochtend pontificaal bovenop mijn werk neergeploft. Het zal toch niet gebeuren dat ik die broek wéér vergeet en hem vrijdag niet, zoals afgesproken, bij mijn vriendin even langs breng... met een gestikte naad natuurlijk! Dus ik daarnet... plof mijn nieuwe machine (vorig jaar gekocht), die normaal in Tilburg staat op tafel, want mijn machine hier heeft sterallures en moet hoognodig een beurt krijgen. De twee draden liggen bovenop de stof los en die knip ik halverwege door en steek ik vervolgens terug naar binnen om af te werken.
Dat doe ik boven en onder netjes... het is maar 5cm... dus, karweitje van niks. Mits je je speldenkussen kan vinden met naalden. Maar gelukkig heb ik ook de naaicase uit Tilburg hier staan, nog van het naaiweekend, want daarin zitten alle toebehoren van deze machine. Gelukkig zit daar een klein blikje, met exact één naald. Nu heb ik er maar ééntje nodig, dus hopla. Het is wel een niet zo'n prettig ietwat dikker exemplaar, maar goed... de jeansstof verhapt het wel.
Daarna even de steekgrootte uitproberen op een lapje ergens van de stapel naast mij geplukt. Steekgrootte 30 is te klein 35 is prima!
Even de boel spelden... en dan begint het gesodemieter. Mja... ik werk niet vaak met spijkerstoffen, maar weet wel dat bij wat lagen op elkaar niet iedere machine het lekker te verhapstukken vind. Ook deze machine blijkbaar niet. Want hij gaat piepen. Oké, ik help een handje totdat het dikste gedeelte weggehapt is... Nou... dat schiet dus ook niet op. Als ik denk dat ik er ben, piept 'ie weer, maar gaat er ook nog een soort alarm af... Ik kijk verbaasd naar de machine... maar hij doet vervolgens geen steek meer... De naald gaat braaf op en neer, maar hij pakt de draad niet meer... Er gaat iets mis in het binnenwerk... Hoezo, waarom en waardoor, geen flauw idee, want ik heb hem verder niet geforceerd of zo. Grrr...
Dan maar naar mijn ouwetje hier, die een beurt nodig heeft. Want ik wil toch die broek gedaan hebben. Ik begin, verwacht in het begin ook weer gepiep, dat 'ie het te dik vind... maar niks... deze machine gaat er als boter doorheen... Ohh???? Ik zit verbaasd naar mijn machine te kijken. Oké, deze kan de lagen stof wel pruimen. En ik tjoek verder. Het enige is... mja... de steken zijn niet zoals ik het gewend ben, maar ja, daarom moet 'ie ook voor een beurt. Ik laat het even voor wat het is en hoop dat het zo ook akkoord is... In principe kijken heren toch niet zo precies hoe de steekjes zitten in hun kruis toch? Ik werk de draden naar binnen en werk de boel netjes af.
En hoppetee tochtgat is dicht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten