Het duurt héél lang hoor dat wachten... Eerst wachten tot er een bericht komt dat er nog een naaiweekend komt, met daar DE datum dat je je kan inschrijven.... en dat duurde wel eventjes... Daarna was het bijna zover, en dan moet je niet vergeten om je in te schrijven... Je hebt namelijk van die dagen dat ze zo vol gepland zijn dat je alles vergeet, maar gelukkig het ging goed ik had me ingeschreven. En dan is het wachten of je bent ingeloot.... Dan duurt het even eer je een mailtje krijg en mag je betalen. Nu dát laatste ging allemaal snel hoor, want niet betaald, betekent niet mee... dus hopla betaald! En dan is het nog máánden wachten eer het eindelijk 15 april is en je daadwerkelijk je zooi klaar moet hebben staan om af te reizen naar Nunspeet...
Maar vanaf dat moment gaat het als een speer hoor... Precies een uur en een kwartier reizen was het. Het is alleen dat op het laatst op de route van Truus (Miss nep TomTom) dat er ineens een paaltje midden in de weg stak... eh... Truus zegt dat ik er doorheen moet en dat dan links de locatie waar ik moet zijn zich bevindt.... Eh... Truus!!! Paaltje!!! Ik dook dus maar even een straatje links in om te keren... en wat zie ik achter mij... nog een paaltje-ontmoetster en die gaat, na even aarzelen, naar rechts een terrein op waarbij je via de parkeerplaats gewoon het paaltje omzeilt en effe later het parkeerterrein weer verlaat aan de andere kant van het paaltje... Nou dat kan ik dus ook!!!
Maar helaas houdt Truus daarna qua zinnige dingen d'r waffel dicht. Ze kakelt steeds dat ik moet keren, hmm... ja.... Maar ik weet hoe de Grote Bunte eruit ziet, en dat is voor geen meter een stelletje woonhuizen op een kluitje... Dus... ik kar gewoon door. Ga gewoon af op mijn gevoel. Ga even later links af. Het ziet er behoorlijk landelijk uit, precies wat ik me van de vorige keer herinner en ineens zie ik het rechts liggen... Exact achter die woonhuizen, dus Truus zat niet helemaal verkeerd, maar wel een aardig straatje met paaltje verkeerd!
Als ik bij het huis aankom en er om heen rij, zie ik dat er al aardig wat auto's staan en er lopen flink wat dames heen en weer om hun spullen uit de auto te halen en in de naaiafdeling, c.q. slaapafdeling te brengen. Bij binnenkomst krijg ik gelijk een tasje uitgereikt met daarin wat leuks en een flesje water. Ik haal mijn ladekastje en ik loop naar binnen. Ik zie gelijk wat bekende gezichten, dat is altijd prettig als je ergens binnenstapt. Jessica helpt me met het ladekastje de steile trap op en in no-time staat 'ie naast een tafel waar zij ook aan zit. Gezellig. Ik zit op de Billen en Borsten afdeling, hahaha. Daarna haal ik de andere machines en plof ik de slaapspullen op de kamer waar Jessica ook slaapt. Geen idee wie er nog meer ligt, maar de dame onder mij is een bekende. Ik ga dus weer oefenen met het verrekte trappetje van de stapelbed. Is altijd weer even wennen, maar deze keer gaat het best soepeltjes!!
Daarna gaan we eerst eten. Lekker ik heb honger gekregen. Het is een eenvoudige broodmaaltijd maar die schiet goed vulling moet ik zeggen. Daarna even mijn bedruimte even organiseren, want het is niet handig dat pas te doen als je naar bed gaat, en aangezien ik nog wel eens een latertje kan bakken, dan is het helemaal niet verstandig om dat dan pas te doen (gezien mijn slaperigheid, c.q. geluid dat dat kan maken voor de andere mede slaapbewoonsters van de kamer). Jessica komt even helpen en dat is wel mazzel, want mijn mega grote dekbed wil niet uit de tas komen... Ik heb deze keer geen slaapzak, want vorig jaar merkte ik dat in een slaapzak ik steeds geremd wordt in bewegingen. Dus... dacht ik warmte tegen het koude matras is de ene helft van het dekbed en de andere helft over mij heen. En ik kan je zeggen, perfect!! Ik heb het nul noppes koud gehad! Daarna gelijk naar het naaigebouw met een blikje drinken en hopla naar boven om even goed mijn zooi op de tafel te organiseren. De naaimachinebak (deksel van de naaimachine) fungeert als opslagplaats voor mijn tas, vest, sjaal... en allerlei andere zooi, dat niet in het ladekastje hoort of kan, maar ook niet in de slaapafdeling hoort te blijven liggen en het sliert ook niet over de vloer.
Bij binnenkomst heeft iedereen een tas gekregen met een verrassing en dat blijkt een patroon met beschrijving en stofjes voor een slaapmaskertje te zijn. Ik heb hem vergeten op de kiek te zetten, maar hij ligt op mijn nachtkastje, dus moet ik nog effe regelen. Er zat ook een stalensetje van allerlei kleurtjes tricot bij. Ik zat nog mijn zooi een beetje uit te stallen en te doen, toen Jessica vroeg hoe het nou het handigst was om het elastiek te bevestigen, dat dat ding op z'n plaats moest houden, want daarna werd het afgewerkt met elastisch biaisband. Ze liet het zien, ik pakte mijn exemplaar ook maar even uit de tas en pakte de beschrijving erbij... Uiteindelijk gaat de gehele tafel kijken hoe het zit en gaan we ook met z'n allen er mee aan de slag. Ik denk dat het elastiek er eerst gewoon aangezet moet worden, dan het elastisch biaisband voor de afwerking en dat je dan het elastiek terugklapt en met een paar steekjes op het biais vastzet... Uiteindelijk gaan we het op die manier proberen, want we kunnen geen enkele andere manier bedenken als het op die volgorde van eerst elastiek en dan biais moet. En volgens mij is het wel goed gelukt. Mijn exemplaar heeft wat gegolft biaisband. Mijn eerste ervaring met elastisch biaisband... ik heb dus te hard getrokken aan het biaisband. Ik heb het namelijk zonder te spelden vastgezet... werd helemaal kriegel van mijn eerste poging met spelden, dat ik ze er gauw uitgekieperd heb. Goh... ik ben toch wel Miss Speld, maar blijkbaar vanavond niet. Het resultaat is na een ontmoeting met de strijkijzer helemaal netjes glad geworden, dus ik mag niet mopperen op mijn nachtslapertje, hahaha.
Tussendoor een pauze met thee, koffie en lekkers. Mjammie!! En natuurlijk even lekker uitgebreid kletsen, want op een of andere manier heb ik daar vanavond ernstig behoefte aan... Dus ik geef me er helemaal aan over en ook Jessica doet ijverig mee.
Ik ga daarna beginnen aan mijn 3-delige set wat uit een je-weet-wel-doosje komt, om de draadjes door te knippen. Ondertussen wordt er flink wat afgekwebbeld en stroomt ook langzaam de kamer vol met machines en hun dames. Ik ontdek dat ik nog niet alles had doorgeslagen. Ik had het toen (járen geleden) volledig doorgeslagen. Snap ik niet helemaal waarom, want dat deed ik al jaren niet meer, maar waarschijnlijk in een bui van verveling of zo is het volledig doorgeslagen. Een paar onderdelen niet, en daar zet ik nu alleen de markeringstekens op. Dat vind ik méér dan zat. Op een gegeven moment wordt er rond geroepen dat de tafel gedekt staat met hartige versnaperingen, wijn klaar staat of fris... Dus Jessica en ik ruimen ons boeltje op en lopen naar beneden.
Daar treffen we al wat dames aan tafel en wij lopen eerst om een glas te pakken en te vullen met wat. Ja... ik zie allerlei wijntjes staan. Ik drink af en toe wijn, maar ik heb geen flauw idee wat er allemaal staat. Jessica weet gelukkig meer van wijn. Of 'ie droog is, soepel, fruitig, zoet en ineens zegt ze dat een Merlot makkelijk drinkt en die herken ik dus. Want bij Dennis drink ik wel eens een Merlot. Dus ik neem een rood wijntje, Merlot genaamd. Dan gaan we zitten en aan de klets. Er komen geregeld dames naar beneden om bij te schuiven, maar er zijn ook nog zat dames om ons heen aan het uitraderen, stofjes knippen en ook boven horen we druk geloop en geratel van machines. Er gaan langzaamaan ook dames o.a. Jessica, naar het slaaphok en de rest blijft nog druk kakelen.
Richting half twee schuiven ik, Joke, Hannie en Anouk het gebouw uit (het kan zijn dat ik iemand vergeten ben c.q. namen door elkaar heb geklutst, maar volgens mij waren dit de dames waarmee ik naar buiten liep) en hobbelen we langs de auto's naar het slaapgebouw. We proberen zachtjes te praten, dát is lastig zeg als je zo vrolijk aan de klets bent. Ik hoop dat er een lampje aan gelaten is, want dat is toch een stuk makkelijker. Het lampje staat inderdaad aan, maar dan... Oei... hoe doe je zachtjes!!! Alles kraakt!!! Ik probeer zachtjes de rits van mijn tas open te krijgen... maar wat een herrie maakt die rits zeg. Nooit gemerkt overdag. Nu kan ik wel mijn gehoorapparaten vast uitdoen om het geluid niet te horen, maar dat helpt natuurlijk niet voor de andere dames. Ik probeer stug zachtjes te doen en doe mijn lenzen uit, verzamel mijn tandenpoetszooi en stiefel naar het toilet. Daar zijn ook Joke en Hannie en we kletsen terwijl we poetsen, make-up verwijderen en het toilet bezoeken gewoon lekker door.
Als de afdeling poets is verricht gaan we allemaal naar dezelfde kamer (wist ik niet, maar we blijken op dezelfde kamer te slapen). Ik gooi mijn zooi uit en trek een "nachtpon" aan. Mijn echte nachtpon die ik twee jaar geleden voor de gelegenheid "Sancho naaiweekend" heb gemaakt is inmiddels door het vele dragen versleten en aangezien ik niks anders "nets" heb kwam ik uit op een zwart onderjurkje. Een mens moet toch wat hè! Ik ben als laatste klaar, dat heb je er nou van met dat zachtjes doen hè, dan gaat alles bij mij gelijk langzaam. Ik doe het lampje bij de wasbak uit en nu is het behoorlijk donker. Gelukkig is het gordijn bij mijn bed niet helemaal dicht, gelukkig, want zo nachtzwart vind ik ook weer niet prettig. Ik klauter best wel soepeltjes het trappetje op, gooi mijn gehoorapparaten in mijn tas (die ligt bij mijn voeteneind) en ik duik tussen de twee lagen dekbed en pak mijn mobieltje om mijn Lief welterusten te wensen en dat doe ik... effe kijken... om 01:55 uur... Nou best wel snel toch?? Half twee liep ik pas het naaigebouw uit, met al dat zachtjes-aan-gedoe... best snel.
Het duurt wel even eer ik slaap, want ik ben lichtelijk wakker en daardoor onrustig en kan mijn draai nog niet direct vinden. Maar uiteindelijk val ik lekker in slaap en wordt pas om kwart over acht, wauw!!! wakker. Normaal gesproken heb ik een interne wekken die al om kwart voor zeven gaat, ook in de weekends, maar blijkbaar is dat niet nodig tijdens een naaiweekend. Grrr... terwijl ik nu juist wel vroeg wil op staan. Maar ja... ik ben later wakker cést ca. Ik ben niet de enige die nog in bed, want er ligt er nog eentje, aan de overkant ook in een bovenbed. Ik klauter uit mijn bed en spurt richting toilet. Dat trappetje kost me tijd, want ik wil er niet vanaf flikkeren, maar ik móet toch echt 's ochtends rap zijn voor de afdeling toiletpot! Uiteindelijk ben ik in een half uur aangekleed en opgetut en loop ik samen met Gera, die inmiddels ook uit de veren is naar de naaiafdeling. We gaan eerst lekker ontbijten. Ik neem yoghurt, een boterham met kaas, een eitje, kopje thee... en natuurlijk effe lekker kletsen, met mede ontbijters. Daarna even de boel afspoelen en hopla naar boven. Bekijken waar ik gebleven ben.
Ik controleer de onderdelen, want als je een stapel met 3 kledingstukken van hetzelfde soort stofje hebt, dan kan er wel eens iets in de war raken. Dus ik controleer even per kledingstuk. Ik speld wat aan het rokje en dan ineens bedenk ik dat ik de voeringzakken niet heb. Komt er van als het lang geleden is, dat je er mee bezig bent geweest hè. Dan weet je niet meer waar je bent gebleven en dan besef je ook niet dat je een stukje voering erbij had moeten doen. Dus ik leg de afdeling spijkerset maar even naast me neer en ga de afdeling tricot uit het laadje halen. En dat is het jurkje Onion 2022. Ik ken het gehele merk niet, ook niet hoe de maat valt. Het enige wat me opgevallen is bij de voorbeeldmodellen, is dat de tekening op de voorkant van het patroon niet overeenkomt met de voorbeeldmodellen qua decolleté. En dan met name de diepte van het decolleté. Bijna alle dames dragen er een hemdje onder en dat vind ik eigenlijk wel jammer, want ik vind een decolleté mooi zoals het de bedoeling is... dus zonder een driehoekje in een afwijkend kleurtje en ook zonder vormwijziging. Ik hou namelijk van V-vormige decolletés. Ik wil dus proberen het patroon te veranderen. En krijg daar tijdens dat ik daar mee bezig ben hulp van twee dames, Thea en nog een dame, waarvan ik de naam helaas niet meer weet. Ik teken en probeer in mijn hoofd te zien wat er gebeurd als ik dit of als ik dat. Thea bekijkt wat ik doe, maar we beseffen beiden dat de hoogte van de knoop niet veranderd, en dat moet omhoog wil ik voorkomen dat ik er een hemdje onder moet dragen.
Uiteindelijk komt Thea met de tip dat ik in de voorpand van de rok het puntje middenvoor iets extravaganter moet tekenen, dan komt de knoop al 2cm hoger. Dus dat doe ik. Ik ga het jurkje knippen. Terwijl ik het proeflapje op tafel leg, besef ik dat het lapje kleiner is dan gedacht. Dus ik knip het jurkje een 10cm korter. En dat is blijkt later helemaal geen gekke lengte. Het stofje is trouwens totaal supersonisch ongeschikt als jurkje, want je ziet er werkelijk alles door wat je er onder draagt... en niet omdat het doorzichtig is, maar je lingerie is luid en duidelijk aanwezig. En dát wil ik dus niet. Dus dit wordt een huisjurk of een ponnetje of zoiets
Gelukkig heb ik meerdere dingen meegenomen en pak ik een stofje uit de lade om daar een rokje Kristy uit de LMV te maken. Die heb ik pasgeleden in het zwart gemaakt vlak voor de ALV van Sancho. Het blijkt inmiddels dat het rokje toch pietsie te ruim is, dus ik maak nu een maatje kleiner. Als de rok bijna in elkaar zit, blijkt dat het bij de taille toch best wel riant is... dus ik neem een stukje in. Daarna alleen de zoom nog, en ploep klaar is het rokje.
We worden de hele dag door verwend met lekkere tussendoortjes, lekkere lunch en avondeten. Ik heb afwas corvee en sta met 2 andere dames de boel weg te werken. Is nog best wel een flink klusje, maar uiteindelijk is de boel helemaal schoon. Daarna natuurlijk gelijk weer verder hè!!
Dit ladekastje, wat ik van mijn tante Wil meekreeg, is ècht ideaal. Erop een locker en erin per lade projecten c.q. een rommella met alle zooi die je nodig hebt bij het naaien. Zo blijft mijn werkplek lekker leeg!
Ik ben moe en deze avond ga ik dan ook niet zo laat naar bed. Echt?? Ik vroeg naar bed?? Ja echt!! Ik spreek met Jessica af, zij is namelijk een ochtendmens, dat ze me morgenochtend om 07:00 uur wakker maakt, want ik wil lekker vroeg aan de gang. Ik trek mijn tot nachtpon omgedoopte zwarte onderjurkje aan. Lenzen en gehoorapparaten uit, tanden poetsen en hup in bed klimmen. Ik neem nog een kiek van het uitzicht vanuit mijn stapelbed... Zoals je ziet een heerlijk dik dekbed en ik ben in no-time vertrokken. Een paar uurtjes later wordt ik wakker en ik zie dat het licht nog aan is. Ik bedenk, aangezien ik 's avonds aardig wat thee en fris heb weg gedronken dat het misschien wel handig is om nu het lampje nog aan is in de slaapzaal het toilet te bezoeken. Met een zéér slaperig hoofd klauter ik via het lastige trappetje uit mijn bed en loop de slaapkamer uit naar het toilet. Ik zie niemand (voor zover dat mogelijk is zonder lenzen in) en ik hoor ook niks (niet gek zonder mijn gehoorapparaten) en dan doe ik de deur van het toilet open... Staat 'ie helemaal vol met dames!!! Kletsend, lachend, tanden poetsend... Ik kijk slaperig verbaasd om me heen... dat verwachtte ik helemaal niet... Het was toch stil dacht ik net??? Als een slaperige zombie zoek ik het toilet (en nu niet de douche opentrekken, want dat schiet niet op).
De volgende dag zegt Joke tegen me dat mijn gezicht prachtig was om te zien... Een slaperig hoofd, verbaasd om al die mensen ineens in de toiletruimte met een kapsel á la vamp. Mijn lange blonde haar heeft 's nachts de neiging om dan eindelijk wèl eens een keer volume te creëren, wat van mij overdag toch eigenlijk ook wel eens zou mogen.
Met het spijkersetje kan ik uiteindelijk wel verder, want van Thea krijg ik een stukje voeringstof waar ik de zakken uit kan knippen. Super!!! Ik ga beginnen met draden door te knippen. Her en der nog wat tekens toe te voegen. Daarna lekker spelden, stikken, spelden, stikken tot ik toch een lekker eindje kom met het rokje. De paspelzakken houden de boel flink op, maar is leuk om weer te doen. Ik ben lekker bezig. Hij is niet af... bij lange na niet, maar dat geeft niet.
Dit is de ruimte waar de afdeling Borsten en Billen zich bevindt. Niet iedereen is met lingerie bezig hoor, maar een aantal wel en ik zie allerlei mooie kleuren en kant voorbij schuiven bij Aline en Joke.
We hebben ook nog eens een balkonnetje en het uitzicht is ook niet verkeerd. Het zonnetje schijnt heerlijk warm naar binnen...
Ik heb ook nog een veegcorvee samen met Nienke. We hijsen wat stoelen op de tafels en zwieren door de hele ruimte om die zo glad mogelijk op te leveren. We worden weer verwend met allerlei lekkers bij de thee. Ook het eten smaakt weer lekker. Aan het eind van de dag is er nog van alles over en er wordt verzocht, dat gewoon lekker mee te nemen naar huis. Ik neem wat blikjes fris mee naar huis. Voor onderweg is dat wel lekker. Ik ga halverwege de middag mijn boeltje opruimen en in de auto zetten. Ook mijn bedrommel moet ik nog doen en dat doe ik samen met Jessica. Want dat gevaarte van een dekbed kreeg ik thuis al met moeite in de net aan passende tas, dus fijn die paar handen extra. En dan de boel in de auto parkeren. Langzaamaan gaat iedereen zijn rommel opruimen en de boel afronden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten