Ja, mijn koektrommel op wielen kreeg make-up! Ze moest er een paar weken geleden aan geloven en werd door Rem eerst door de wasstraat gesleurd voor een stevige wasbeurt. Was wel nodig, want in die week had het veel gesneeuwd en was er ook flink gepekeld. Daarna hup naar een garage gereden. Daar werd de plaats bepaalt en met schilders-tape de folie met papier in het midden vastgezet. Met een schuifgevalletje werden de luchtbelletjes verdreven. Er is ècht geen luchtbelletje te bekennen!
En dit is het resultaat aan de ene kant van de auto, de andere kant is het idem dito!
Geheelfotootje. Ik vind het nog steeds een gek gezicht. Mijn schattige vanillegele koektrommeltje...
Ook de achterruit is de pineut. Dat wordt aan de binnenkant gedaan, omdat ik een ruitenwisser op mijn achterruit heb. Daar komt géén logo, alleen maar letters. Ik moet toch door mijn achterruit kunnen kijken! De ruit is al niet zo groot, dus..! Dit zijn wel witte letters, want de rode kleur van het logo is slecht te zien van buitenaf.
Tada, ook die is versierd!
Hm..... Als je het zo op de foto's ziet lijkt het allemaal makkelijk en zo gepiept. Maar ik heb ervaring als biebmoeder op school!! En daar heb ik wel eens boeken met folie moeten pesten. Oftewel een beschermlaag folie er overheen zien te krijgen zonder dat mijn vingers tussen folie en boek vast kwamen te zitten. Het is echt voor mij een crime om dat te doen. Voor mijn gevoel heb ik minstens een paar handen te kort om het boek stil te houden, het folie strak te houden en dan met een liniaal proberen de folie strak over het kaft te strijken en ondertussen proberen luchtbelletjes te voorkomen of nog erger vouwen en plooien!! Dan moeten nog eventuele luchtbelletjes, grrr, er speels onderuit worden gewerkt.
Zucht, en als je dat had gehad... ja, ja, dan moest er ook nog keurig geknipt worden aan de bovenkant en onderkant van de rug van het boek. Èn ook hoeken worden gevouwen en weer zonder luchtbellen vastplakken! Ja, wat denk je na 3 boeken vond ik het zielig voor de boeken, dat zegt genoeg! Voor mijn omgeving was het zeer vermakelijk, iedereen lag in een stuip om mijn gemopper en gehellepie. Ze hebben zelfs her en der nog een reddende hand op het boek gelegd. Echt hópeloos! Ik was een regelrechte ramp!!! Maar, ja, ieder zijn talent, hè!! Ik ben daarna maar gewoon weer met de ukjes, ik had de kleutertjes, boekjes aan het inschrijven geweest, dat is een stuk beter voor de boeken!
Gut, ik ben een beetje afgedwaald. Ik zie de foto's die Rem heeft gemaakt en ik moet gelijk aan die zielige boeken van toen denken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten