M'n jongste dochter is al een tijdje met een borduurwerkje bezig. Een koe die staat in de groene wei. Met een halve kruissteek en van een stevige wollen draad die niet zo snel dwars wil liggen en in de knoop gaat! Vandaag hebben we de foto's gemaakt in de sneeuw van haar winterjas, zie blogberichtje van 9 januari. En we waren zo lekker met zijn twee aan het tutten, dat ze zei, mag ik bij jou op je kamer borduren als jij aan het werk bent? En dat is prima, want het borduren doet ze op het hechten na helemaal zelf. Het is wel grappig, die koe ontstaat met hollen en stilstaan! Om de zoveel tijd pakt ze het eventjes, en soms wéken niet, maar nu ze bijna het vierkantje vol ziet worden is ze bijna elke dag wel bezig, en vandaag komt ze een héél eind!
Ze krijgt haast, ze heeft er gisteren hard aan gewerkt, en vanochtend stond ze weer bij me "ik wil m'n koe af krijgen!!" Nu dát lukt 'r hoor!! Helemaal trots laat ze het zien, ik wordt gelijk aan het werk gezet op zoek naar een kartonnetje, want hij moet worden opgespannen en dan aan de achterkant worden afgewerkt. Zoek, zoek, zoek, ik wéét dat ik kartonnetjes heb, maar waar? Op de laatste plaats waar ik kijk liggen, ze.... Ze heeft ondertussen wat te drinken gehaald en is onderuitgezakt op haar stoel gaan zitten, ze moet even uitrusten van de laatste steekjes! Maar dan ga ik het karton op maat knippen (dat is voor haar iets te stevig spul). En ik laat zien wat ze moet doen om het gaas erom heen gespannen te krijgen. Met grote koeiensteken (weer een koe, hè) trekt ze het gaas strak. En dat gaat helemaal niet verkeerd, ik hoef maar één hoek te corrigeren, nou en dat van de vier hoeken!
Dan een mooi stofje zoeken voor de achterkant, iets waar ook groen in zit. Nu, dat is zo gevonden en ook dat wordt even op maat geknipt, omgevouwen en op de achterkant gespeld. Ze vind dat haar werkje nu meer op een stekelvarken lijkt, maar het wordt goed strak! Ook moet er een klosje garen worden uitgezocht ook dat wordt gevonden. O, we worden geroepen voor het eten, nu we gaan strakjes wel weer verder......
Dat strakjes werd een paar weken verder, want de dame heeft ook haar breiwerk ontdekt. Het is namelijk nogal koud voor haar pop. Ja, met al die sneeuw! Maar gisteren had ze er lekker zin in en werd het borduurtasje gepakt, naar beneden genomen. Bakje met klosjes groen garen naar beneden gehaald. Wat voor klosje was het ook al weer? En dan de draad in het oog prutsen. Ja, dat is nog een vak apart, maar het lukt haar in twee keer....
Ik ben in de hoek begonnen en heb het even voor gedaan, dat ze van het borduurwerk wat moet "bietsen" en dan een nipje van de achterkantstof moet "bietsen". Zo krijg je dan een mooi klein steekje die de boel bij elkaar houdt. De televisie staat aan en af en toe vallen er kréten die ze niet kán weerstaan om op te kijken van haar werk, maar ze gaat gestaag verder!
Ik hoor haar mompelen "Jakkes, m'n draad is uit de naald" Dan hoor ik murmel, mopper, murmel en ondertussen die handjes, friemel, friemel, friemel, soms wel een paar minuten, maar ze vraagt niks!
Ze vind dat ze het werkje steeds makkelijker beet kan houden, zo zonder al die spelden, en ze krijgt de slag aardig te pakken, de steekjes zijn wel groter dan de mijne maar ik vind het goed gedaan, hoor! De start en het eind van elke draad doe ik. En dan is 'ie af!
Ze is helemaal blij en trots op haar schilderijtje. En ik ook hoor, op háár!
KLAAR !
De laatste foto's zijn een beetje wonderlijk licht, maar dat komt door de flitser, want het is eigenlijk al schemerdonker aan het worden, maar op de foto lijkt het wel of de zon schijnt, met van die felle witte vlakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten