In ieder geval er moet aardig aan gesleuteld worden. En wat ik allemaal uitgespookt heb weet ik niet eens meer. Dus klopt je lijf bij het patroon, dan doen... wijkt het giga af, laten liggen is het advies!
Na héél wat uren meten en tekenen, heb ik uiteindelijk een patroon. Ik gebruik eerst een stofje dat een restantje is van een jurkje dat ik tijdens een naaiweekendje heb gemaakt. Dus dat is prima voor zo'n gok als dit patroon.
Ik ga de boel doorslaan. Niet alles, want de lange stukken van de zijnaden vind ik niet nodig om door te slaan, maar wel de lijnen van de zak...
De coupenaadjes, zoom... dat soort dingen
Daarna alle patroondelen onder de locker doorschuiven. Niet alles wordt gelockt, want de strikceintuur vind ik niet nodig om te locken, want dat moet ik uiteindelijk weer afknippen voordat ik de ceintuur ga keren. Dus... selectief locken.
Daarna de boel in elkaar spelden, stikken, spelden, stikken, draadjes uittrekken, etc. etc.
De zakken zitten er mooi strak in. Ik heb bewust voor zo'n broek met grote zakken gekozen, want op mijn werk mag ik op de werkvloer geen tas meenemen, en dat is een beetje lastig als je je anti epileptica overal waar je bent mee wil nemen. Of tijdens de snotterperiode heb ik toch ook graag een papieren zakdoekjes bij me... nou... daar zijn deze zakken perfect voor (ook getest bij het zitten of mijn troepies keurig in mijn zak bleven zitten... test geslaagd!!).
De tailleband wordt blind doorgestikt precies in het geultje, zodat je er uiteindelijk niets van ziet.
En dan hoef ik alleen nog maar het zoompje. Ik roep hulptroepen in van mijn jongste dochter, want het is dan toch fijn dat iemand even helpt met de lengte bepalen. Ik heb de enkellaarsjes aan die ik er bij wil gaan dragen. Ze spelt een paar keer, en in no-time is de goede lengte bepaald. Met de hand wordt het zoompje vast gezet en klaar is mijn nieuwe broek. Alleen nog even iets erop zien te vinden.
Hier zie je hoe wijd de broekspijpen aan de onderkant zijn. Normaal gesproken is dat niet zo te zien, want dan valt het sluik, maar nu heb je er wel een goed beeld van de werkelijke wijdte van de broekspijp. Rechts is wat je eigenlijk normaal gesproken ziet. De foto is helaas heel donker, maar zal proberen binnenkort een nieuwe te maken.
De broek heeft eigenlijk een strikceintuur, maar in combinatie met mijn sportieve blouse, is een stoere leren ceintuur mooier. Dus die komt een ander keertje wel aan de beurt. Hier de test voor de broekzakken, en er valt helemaal niets uit, perfecte broek. Die ik misschien wel nog een keertje ga maken. De patroonaanpassingen zijn namelijk al gedaan, en misschien dan in een soepel vallend stofje, geeft weer een ander effect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten