M'n jongste dochter had vandaag een klassenfeestje, ja zeven jaar oud en dan al een klassenfeest! Twee vriendinnetjes van haar waren jarig en er werd een disco gegeven! Helemaal echt met glitterpruiken en discomuziek en gekleurde lampen! We hadden twee leuke kralenarmbandjes voor de dames gekocht met daaraan allemaal bedeltjes in hartjesvorm, maar... ze vond het toch een beetje magertjes om te geven en wilde nog wat moois erbij. Dus, denken, denken, denken en toen bedacht ik dat een geurzakje wel leuk zou zijn.
Maandagmiddag waren we gelijk aan de slag gegaan en vanuit school liepen we gelijk naar boven naar de lapjeskast. Ze wilde graag lapjes met bloemetjes. Nu die had ik wel. Dit waren de restantjes van het tuniekjurkje Silke. De lapjes waren eigenlijk te klein om iets van te maken, maar ik kon het niet weggooien "Je weet maar nooit, hè!" en zie, wat komen ze toch goed van pas. Wat satijnen lintjes, satijnen rode roosjes, Tilda-knoopjes en Farbenmix-labels en hup aan het werk. Eerst wordt er een vierkantje getekend, als patroon voor het kussentje. Een zakje gaat niet lukken, want dan wordt het wel héél erg klein. Het vierkante papiertje wordt overgenomen met trickmarker op twee verschillende lapjes.
Dan uitknippen en de verschillende lapjes op elkaar spelden. Daarna even op zoek naar het roze krukje, want haar beentjes zijn nog steeds zo'n 20cm te kort voor het pedaal Maar de dame zit verder prima achter mijn machine en dan is 't karren maar. Ze kijkt er helemaal serieus van, houdt haar handjes goed uit de buurt van het voetje. Helemaal goed.
Nummer één gaat helemaal goed, maar bij nummer twee heeft de machine andere plannen. Hij is aan het lussen! Ze weet niet waar ze het zoeken moet. "Heb ik dat gedaan?". "Nee schat, de machine heeft zich gewoon even verslikt...". "Da's stom" is haar reactie. Maar de dame moet nu wel met een tornmesje de verkeerde steken uithalen. Ik gluur stiekem of het allemaal goed gaat i.v.m. vingers en zo, maar het lukt prima. Daarna opnieuw spelden, stikken en dan mogen de hoekjes eraf geknipt worden...
Dan moet via een kleine opening het kussentje gekeerd worden en dat gaat wel een beetje friemelfruttelig, maar het lukt. Ook de hoekjes met een punt van een schaar (met de minst scherpe punt die ik kon vinden) er in duwen lukt, zonder dat ze een gat achterlaat. Ik heb toen ik klein was wel eens een gat in een hoekpunt gemaakt, dat heb ik toen wel met kleine steekjes gedicht (ssst niet doorvertellen). Even later kan ze beide kussentjes vullen met lavendel. Ze maakt het plastic zakje open en er komt een bom aan lavendelgeur de kamer in. Zelfs ik, ik heb een keelontsteking en mijn oren, neus en keel zitten potdicht, ruik de lavendel! Met een lepeltje schept ze de kussenhoesjes vol.
Het laatste restje wordt met de hand uit de kom gevist...
En tada, een dik gevuld kussentje. De opening wordt dicht gespeld en met kleine steekjes dichtgemaakt. Ik ben verbaasd over hoe klein de steekjes zijn die ze maakt. Ik bedoel, borduren is één ding, maar dan weet je tenminste in welk gat je de naald moet steken, maar hier moet ze zelf de richting bepalen en op school krijgen ze geen handwerken meer. Ik vind het knap! Als ze het kussentje heeft gesloten is het alweer laat en moet ik gaan koken. Ik heb met haar afgesproken dat we de volgende dag de kussentjes gaan versieren, want ze zijn nu, ondanks het vrolijke stofje, nog wel een beetje kaal.
Dinsdagmiddag ze komt uit school en wil gelijk beginnen met het versieren van de kussentjes. Ze gaat even een beetje rommelen, schikken en prikken met spelden. Dan heeft ze het "model" gevonden zoals ze het wil hebben.
Nu moet het label met wéér van die super kleine steekjes vastgezet worden en dat gaat met dat label van Farbenmix niet zo makkelijk, want dat ding is toch wel behoorlijk stug. Eigenlijk meer geschikt om met de naaimachine vast te zetten op je werkstuk. Maar ja, de volgorde is nu achterstevoren, dus moet het met de hand en dat gaat eigenlijk best wel vlot. Ik was even wel bang dat ze misschien in haar vingers zou prikken, tijdens het hard duwen van de naald door de stugge stof, maar het gaat goed.
Er moet volgens haar toch echt nog een strik opkomen, dus ienemienemutten welke kleur het mooist is, en de dame kiest voor roze-oranjerood (de kleur is niet te beschrijven, zo vaag).
De lintjes afknippen en het is af.
Voor beide dames heeft ze een mooi geurkussentje gemaakt. Ze vertelde, dat tijdens het uitpakken de lavendel door het pakpapier heen denderde en de dames al raadden wat er in zat.
Maar natuurlijk niet hoe het eruit zag. En de armbandjes werden ook helemaal goedgekeurd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten