Een aantal weken terug zaten mijn vriendin Nathalie en ik te verzuchten dat het al héél lang geleden is geweest dat we uit zijn geweest... en dan bedoel ik niet gewoon uit, néé ècht uit. Met alle toeters en bellen en heel de warming up van te voren van tuttenmerullen met make-up en haren doen en al... Dus... in de voorjaarsvakantie hadden we allebei geen kinderen op vrijdag... dus...
De dag begon ik gewoon zoals altijd, maar mèt bril, want als we gaan stappen heb ik de lenzen nogal lang in en ik heb geen zin dat aan het eind van de avond, of eigenlijk héél vroeg in de ochtend, mijn lenzen als een stelletje zuignappen op mijn ogen zitten geplakt. Dus, brilleke op mijn neus gepoot en starten maar... Ik verzamel wat spullen, ik gooi mijn beddenzooi in de was, ik doe wat boodschapjes, ik regel nog een ordertje en stap nog even lekker onder douche...
Bij het tuttemerullen 's avonds hoort namelijk ook de afdeling optuttten en dat is inclusief nepwimpers, riant mascara, krulspelden en kilo's haarlak, Dus als ik aan het eind van de middag naar mijn vriendin fiets dan is enigszins naturel look wel zo handig ter voorbereiding en lol voor vanavond. Mijn normale look is ongeveer zoals hierboven... Dagcrème, zwik mascara, uitgevaagd randje langs wimperrand, labello op de lippen of een glosje en that's it. In mijn haar zit gewoonlijk niks, dus...
Na het heerlijke eten, gekookt door Marcel, de vriend van Nathalie, gaat het tuttelareien beginnen. Zoals je ziet, ietwat meer make-up... Als eerste een dagcrème met kleurtje, ik mix altijd half half, want anders is het véél te donker en ik vind dat je niet hoeft te zien dat ik spul op mijn snoet heb gesmeerd. Dan ga ik wat losse plukjes nepwimpers vastlijmen... en dat is altijd leuk om te doen en ik wordt er steeds handiger in. Wat naturel oogschaduw, een zwart uitgevaagd randje langs de wimpers, ietsiepietsie bruin ter vervaging en dan een zwik mascara om de boel te accentueren. Wenkbrauwen zijn amper te zien, dus die krijgen ietwat versterking.
Op mijn lippen doe ik een natuurkleurig lippenstiftje, dat als ik iemand een kus op zijn wang geef er geen sporen van achter blijven, hahaha. Tsja... en dan...
Mijn haar is coupe uit zichzelf gewaaide en gedroogd haar... en daar zit kraak nog smaak aan... Het valt gewoon recht naar beneden. Hmmm, soephaar dus, nog statisch ook, dus geregeld krijg ik een zwik haar tegen mijn wangen aangeplakt. Bleg!!
Nu heeft Nathalie zo'n krullerset, de mijne is helaas al een tijd geleden overleden, want dat ding is me toch handig voor lang, dik en zwaar haar. Maar goed... Ik zet dat ding aan, en binnen no-time kan ik mijn haar inrolleren met een zwikkie haarlak ter versteviging. Het resultaat zo in de krullers valt me reuze mee, het lijkt net of ik gepoefd kort haar heb... Zéker niet verkeerd, al moet je waarschijnlijk mij van de zijkant niet bekijken, want dan zie je dat er knaloranje gevallen in mijn haar steken.
Selfies bakken is nog steeds niet mijn sterkste punt, maar we doen het er maar mee.
Uiteindelijk draai ik de boel uit de rollers en goh, het valt me ineens op, dat ik weer lang haar heb... Tsss.... alsof dat ineens zo gebeurt is, maar ècht het valt me nu pas op dat ik een aardig Charlie's Angels dos begin te kweken. Het wordt weer lang, eindelijk na die knipbeurt in december 2013 voor het goede doel! Een beetje haarlak ter versteviging en strakjes zakt de boel netjes uit tot hoever ik de krul het het liefst heb, want nu is het nog wel héél erg veel krul en volumineus!!
De achterkant vind ik ook niet beroerd... En dan worden de nageltjes nog even in de lak gezet in een mauvegrijs kleurtje... Al ik weet niet hoe lang mijn nageltjes niet in een gezellie kleurtje gezet... Tsss... ik loop niet helemaal op twaalf uur geloof ik. Daarna is Nathalie nog even aan het stoeien met de rollers en ik zet ondertussen thee... Thee gaat er hier in met sloten tegelijk. Continue staat de waterkoker aan om ons te voorzien van een tas thee. Na een uurtje komt er nog een vriendin, Pien, ook aanwapperen, helemaal mooi opgetut en we kunnen zo gaan. Ik ben diegene die nooit drinkt, dus ik krijg haar sleutels in mijn handen gedrukt en mag gaan karren.
We stoppen in onze jeans wat geld, mobieltje laat ik thuis, want dat megading kan ik nergens kwijt en waarom zou ik hem meenemen, ik hoor geen fluit daar als er gebeld wordt. Ik beslis trouwens dat ik mijn gehoorapparaat uitmieter, totaal niet handig in zo'n herrietent om die in mijn oor te stoppen.
We trekken onze jas aan en lopen allemaal op stiletto's naar de tuut van Pien en ik heb de sleutels binnen laten liggen... Tsja blond hè, niks op, maar ondertussen vergeet ik alles. Uiteindelijk heb ik de sleutels en krijg ik de tuut niet open. Mja... er gaat geen lichtje aan (niet bij mij, maar ook niet bij de tuut). Ik geef aan Pien de sleutels en zij krijgt hem ook niet open, oké ligt dus niet alleen maar aan mij. Dan maar op de ouderwetse manier openen en de sleutel zelf het werk laten doen. Uiteindelijk zitten we in tuut en ik start de boel. De auto is ietwat anders dan ik gewend ben, maar dat heb ik altijd als ik in andermans auto zit. De boel draait, lampen aan en ik wil een zwengel aan het stuur geven, gewoon zoals gewoon... Nou er gebeurt met dit stuur hélemaal niks!! Noppes nada beweging. Ik denk nog, zit het stuurslot er nog op, maar nee, niet het geval...
Pien zegt, dit is een oudje hè, dus geen stuurbekrachtiging... Oooooh... mijn armen denken hellepie, niks gewend ook hè. Uiteindelijk krijg ik een draai uit dat ding gesleept en met véél meer gas geven dan gewend, ja heb gecheckt of de handrem eraf was, maar bij deze tuut is alles in de overtreffende trap. Ik zie ook eerst geen bal, de mist moet ook nog even optrekken, maar eenmaal zicht, beseffend dat ik meer gas moet geven en véél meer aan het stuur moet hangen, karren we richting uitgang van de wijk. Het is de tweede keer sinds het auto ongeluk eind december dat ik zelf rij, want ik wacht nog tot het bedrag compleet is en ga dan op zoek naar een nieuw karretje. Maar het gaat prima, ook al is het effe wennen.
Ik hoor Pien en Nathalie ook niet gillen, dus het gaat goed. We komen niet veel later aan in het centrum van de stad en poten de tuut neer bij het werk van Nathalie. Zó handig dat ze daar kan parkeren. Tien tellen lopen en we zitten op de Markt en we vallen de Swing binnen. Pien en ik zijn vergeleken met de rest van de gasten de oudere garde. Nathalie blend gewoon prima qua leeftijd. Maar ik stoor me er niet aan, zolang de muziek me lekker in de oren klinkt, het drankje prima smaakt, de krukken bij het tafeltje lekker zitten vind ik alles best. Héél wat uurtjes later om kwart voor vier komen we weer thuis, ik heb de tuut inclusief Pien bij haar thuis afgezet en Nathalie en ik zijn lopend naar huis gewandeld druk kwekkend en gierend van de lach. We hebben een heerlijke avond gehad en genieten lekker na.
Aangezien er tegenwoordig niet gerookt mag worden, en er nu ook aan gehouden wordt, hoeven we deze keer niet midden in de nacht onder de douche te springen, want we stinken deze keer eens een keertje niet naar de sigarettenrook. Da's lekker zeg!! Lenzen eruit plukken, nep wimpers eraf trekken, globaal een natte lap over mijn gezicht en plof, ik duik in bed. We kwekken nog even na. We lijken wel een stel schoolmeisjes, maar uiteindelijk worden Nathalie's ogen wel héél zwaar. Ik ben nature een nachtbraker dus heb er niet zo last van, maar geef me uiteindelijk ook over aan Morpheus armen...
De volgende ochtend, of eigenlijk vroeg in de middag wordt ik wakker en ik duik onder de douche. Mijn gezicht is verre van proper en ook mijn haren zitten nog resten van haarlak en een miljoen klitten die ik door die haarlak er niet uitgekamt krijg... Dus... zoef!! Douchen... en daarna lekker fris naar beneden en komt even later komt Marcel binnen met verse broodjes... Hmmm... mjammie en krijgen we allebei nog een bos bloemen ook... Wat een verwennerij... !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten