Bij mijn laatste Freebook Fien is er het één en ander anders dan anders. Deze keer komt er een fotograaf om de hoek kijken... met een èchte camera, allerlei lenzen...
Op de cover van mijn Freebook staat een leuk vrolijk kussentje. Niet ècht een wereldklus of project, maar eer dat zo'n Freekbook gebakken is... dan zijn we wel eventjes verder. Het eerste gedeelte, de stappen qua tekst maken waar steeds een foto van gemaakt moet worden, gaat nog redelijk snel... maar dan...
... flitsers met witte paraplu's, witte schermen om licht te weerkaatsen... of een witte plaat als achter- of ondergrond van wat gefotografeerd moet worden. Ik heb gepoogd om tegelijk te knippen met mijn mobieltje als die flitsers gaan flitsen (mobieltje is traag, dus eerder knippen is wel handig), om te laten zien hoeveel licht er wel niet vanaf komt, maar dat is gewoonweg onmogelijk, dus poging heb ik maar gestaakt. Ik maak het kussentje en tussendoor worden de foto's gemaakt.
Je zal denken "Zitten jullie op elkaar te wachten?". Nou nee, dat valt wel mee. Als ik achter de naaimachine zit, dan is Dennis bezig met de reeds geschoten foto's in de laptop te laden en te screenen en dergelijke. Als hij foto's aan het nemen is, inderdaad dan kan ik niet verder, maar ik zit zo vol belangstelling te kijken hoe hij werkt, dat het me niks uit maakt.
Je zal denken "Zitten jullie op elkaar te wachten?". Nou nee, dat valt wel mee. Als ik achter de naaimachine zit, dan is Dennis bezig met de reeds geschoten foto's in de laptop te laden en te screenen en dergelijke. Als hij foto's aan het nemen is, inderdaad dan kan ik niet verder, maar ik zit zo vol belangstelling te kijken hoe hij werkt, dat het me niks uit maakt.
Ook wordt er héél wat afgelachen, vooral als ik in het zicht ben... niet altijd totally in beeld. Het kan ook een handeling zijn, maar het is nogal komisch als je een potloodstreep in etappes zet en er bij het bekijken van de foto op het scherm er wordt gezegd, je moet hoger zitten. Eh... hoger zitten? Maar dan blijkt dat ik (achter dat potlood dan hè) een beetje als een ingezakte plumpudding zit. Mja, niet très charmant, dus snel ga ik van standje schuin op de bips van de vloer en ga ik op mijn knietjes keurig netjes recht zitten. Ik leer snel, en check op een gegeven moment automatisch of mijn vestje recht zit zonder fludderplooitjes, ik rechtop zit en er alle troepies waarmee ik dan niet werk niet meer in beeld zijn, dan ik op de foto gebruik, dus zwiep, zwiep. Weg alle rommel. Het resultaat is er naar!!
Ook stapelen van de stofjes, om te laten zien wat een leuke vrolijke berg stofjes je kan gebruiken, inspiratiebron hè... dat is een komische bedoening... Ik heb de stapel geloof ik drie keer opgebouwd. Stapeltje in mijn handen houden leverde behoorlijk wat gegier op... ik lag op een gegeven moment languit over de tafel heen... en ik kon niet stoppen met lachen... tsja...
Dat het wat uitloopt is niet erg. Normaal gesproken bepaalde het licht buiten tot hoe lang ik door kon gaan met een foto-werkbeschrijving fotograferen, maar ja... hier met al die flitsers met paraplu's en witte schermen heb je daar geen last van hè. Dus... we konden lekker lang doorgaan...
Zoals je kunt zien is duidelijk verschil tussen de laatste foto (van hem, helemaal onderin het blogberichtje) en de kiekjes daarvoor (van ippies), want die van hem is loeischerp... en dat kan je niet zeggen van de mijne, die met een mobieltje genomen zijn. Maar soit, er is wel te zien wat ik wil laten zien, hahaha.
Hier stap nummer zoveel van de foto-werkbeschrijving... de naden van de vierkantjes van het kussenhoesje lopen perfect, strak door... en dat wil ik met een close-up in beeld hebben. Ik bepaal wát ik per stap op de foto wil hebben, close-up, overzichtsfoto of wat dan ook. Maar de fotograaf gaat over de kleuren, die zijn ook exact zoals het in het echt is. Dat is als ik het doe ècht niet hè. Nu wel en weer loeischerp!!
De foto's worden door hem ook klakkeloos afgevoerd als het niet goed is, zoiets als het uithalen van een blinde rits als 'ie niet helemaal strak erin zit. Hoppetee, uithalen!! Is bij hem een foto hoppetee, gedelete!!
En daarna... is de fotograaf nog veel aan het screenen welke is goed en welke niet. Dan blijven er twee over. Je zit soms naar kleine verschillen te kijken, maar nèt die ene is het duidelijkst, beter, mooier... Dan wordt de foto geaccepteerd om bewerkt te worden, want dan gaat de foto verder geperfectioneerd worden en daar gaat soms nog héél veel tijd in zitten... Soms wordt een foto alleen maar recht gezet en gesneden, maar soms blijken er op de stof veel "flufjes" te zitten die weggepoetst moeten worden... en dat wordt in een speciaal fotobewerkprogramma zorgvuldig gedaan.
Ik heb vorig jaar november voor Sancho deze workshop gegeven en daar deze foto-werkbeschrijving voor gebruikt. Je kon kiezen uit hoe je een lapjeskussen of een lapjesdeken maakt... Ik merkte toen wel, dat ik het de volgende keer bij één onderwerp moet houden. Dus een volgende keer alleen een lapjesdeken of alleen een lapjeskussentje.
Hieronder de links naar de foto-werkbeschrijving en hoe je lapjes snijdt of knipt.
Freebook lapjeskussen Fien
Tips en tutorials knippen en snijden van de lapjes voor een lapjesdeken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten