Rokje Rachel, LMV ( La Maison Victor), nr. 1 jan./feb. 2016

Dit is de stand van het rokje tijdens een naaiweekend halverwege april 2018... 

En halverwege mei 2019 uit het laadje, uit het ladenkastje dat ik altijd gebruik met naaiweekends van Sancho, gevist... En niet alleen tijdens het naaiweekend van 2018 heb ik er aan gewerkt, maar ook tijdens het naaiweekend van 2017... Vandaag aan begonnen en afgekregen, twee jaar lijkt me wel lang genoeg... 

Het is rokje Rachel uit de LMV (La Maison Victor) editie 1 jan./feb. 2016 en dan nog verlengd met ca. 15cm denk ik (het is zo'n tijd geleden dat ik dat niet meer terug kan halen uit mijn geheugen.

Ik hoef niet veel te doen, eigenlijk alleen maar de tailleband erop zetten, de knoopjes en knoopsgaten. Maar blijkbaar was ik niet nieuwsgierig genoeg hoe het werd.

Om te zorgen dat de tailleband mooi strak en blind (is zonder zichtbaar naadtoeslag), wordt de naadtoeslag naar binnen geklapt en met rijgdraad vast geregen.

Daarna wordt het vast gespeld precies in de naad van de tailleband, daar komt het stiksel dat alles netjes vast komt te zitten.

Ook komt er een sierstiksel héél smal rondom de tailleband.

De tailleband is van dusdanige breedte, dat ik het mooier vind dat er twee knoopjes op de tailleband komen.

En dan het vervelendste, althans... het gaat automatisch met de automatische knoopsgatvoetje en die maakt ze keurig netjes hoeveel je er ook wilt hebben, precies hetzelfde, maar is tóch niet mijn hobby... Je ziet... keurig netjes... (dát moet ik toch eens onthouden, dat het uiteindelijk peanuts is om knoopsgaten erop te maken...)...

Dan nog de knopen erop zetten... en als laatste de voering langs de rits, met kleine blinde steekjes met de hand vast zetten. En dan is het rokje af... mja... en dan ga je het aantrekken, schoentjes erbij...

Ik vind het uiteindelijk afdeling hmmm 🤔 twijfelgeval, en met wat ik erop heb wordt het niet veel beter. Wat ik er ooit op had bedacht, dat is inmiddels verdwenen uit mijn garderobekast wegens versleten. Dus moest ik wat anders verzinnen, maar veel heb ik eigenlijk niet in mijn kledingkast, dus dan maar mijn ivoorwit-marine Bretons gestreepte truitje… Dat schijnt altijd wel bijpassend te zijn, dus… voila… met oranjerode stiletto's erbij om het geheel op te vrolijken… en dat is het zo’n beetje…

Het rokje blijkt na twee jaar in de taille een beetje riant, niet dat dat erg is, beter dan dat je er na twee jaar niet meer inpast, maar daardoor zit het niet helemaal charmant. Eigenlijk moet ik daar wel iets aan veranderen als ik het vaker zou willen dragen… en daar ben ik zo na een dagje dragen wel over uit… Ik ga het niet dragen… is niet wauws… niet helemaal mijn ding… etc.