Broeken maken is altijd een dingetje. Hoewel ik heel goed naaien kan, heb ik toch een gigantische drempel voor broeken. Een workshop Vorke-op-maat ten spijt... Deels kan het ook komen dat broeken maken gewoon mijn ding niet is, want het in opdracht ontwerpen en maken van een meisjesbroek voor Farbenmix ging ook niet op z'n gezelligst.
Ik wilde al een tijdje een broek voor mezelf maken, maar ja… wat voor patroon… en welk stofje… zoveel broekenstofjes heb ik niet in de kast liggen… Maar toen ging ik naar een naaidagje van Danielle in Hardinxveld-Giessendam en daar lag dit ruiten stofje op de weggeeftafel… en kwam even later de KnipMode mei uit met een broek die me wel wat leek, mits zoals die van de redactrice, foto rechts, want zoals het eigenlijk hoort te zitten, foto links, zie ik het niet zitten, want dat is net een wortelbroek.
Zoals je ziet is de broek die de dames aan hebben hetzelfde, alleen de maat van de dames zelf is anders, en die van de redactrice is, als je naar de print van het stofje kijkt, korter gemaakt.
Het lastige van dit patroon is, ondanks dat ik zie dat er plooitjes zitten, ik niet goed kon inschatten hoe dat zou vallen (is nogal lang geleden dat ik plooitjes in een broek had) en al helemaal niet als er plooitjes in het achterpand zitten. Als ik deze broek nog een keer zou maken, dan gaat het gehele patroon nog een keer door de revisie, want ik wil er toch nóg een paar dingen aan veranderen.
Ik ben eerst begonnen met het gehele patroon goed door te meten om tot de goede maat te komen. In de KnipMode heeft het fotomodel (foto links) maat 50 en heeft ze bijpassende maat 50 ook aan. De redactrice (foto rechts) heeft dezelfde broek aan, maar heeft niet maat 50. Ik weet niet welke maat ze wel heeft, maar de broek zit lekker losjes. Ook is de broek een zwik korter gemaakt, zie print op de broek, vermoedelijk omdat het fotomodel een stuk langer is dan zij…
Ik had gedacht een aantal maten groter te moeten tekenen… wat schetst mijn verbazing dat ik gewoon maat 42 moet uitraderen, anders krijg ik een gigantische plofbroek aan de bovenkant. Ik heb een broek die lekker relax zit erbij gehouden om door te meten, en broek model 2 is per broekspijp toch nog 5cm wijder (bovenbenen), dan mijn relaxbroek met schuine plooi middenvoor.
Na flink wat uurtjes is het patroon klaar en kan ik het op de stof gaan leggen. Omdat het een ruitje is vergt dat wel even wat precisie, o.a. bij de zakingang. Om het ietwat gemakkelijker te maken, op het patroon de richting van de streepjes per vakje ruit op het patroon aangegeven, zodat ik het perfect door kon laten lopen.
Dan laat ik het even rusten, zodat ik het de volgende dag kon controleren en daarna gelijk geknipt. Leve de schaarmagneetjes, is het in een scheet en een knikker netjes en precies geknipt. Dan zet ik er met rijgdraad de belangrijkste tekens en plooitjes erop, en kan ik aan de gang met de locker.
En dan blijkt dat het licht uit is bij de locker… lampje is kaduuk. Dat wist ik eigenlijk al, maar dat vergeet ik steeds. Helaas niet handig als het ietwat donkerig is binnen. Gelukkig heb ik zo’n handig fel portable lampje, dat je in allerlei hoogtes en standen bij je werk kunt houden (helaas is alleen het snoer idioot kort, je kan nevernooit zonder verlengsnoer je lampje gebruiken).
En dan gaat eindelijk het leuke werk beginnen, en dat is de boel in elkaar spelden, dusdanig dat de ruitjes perfect doorlopen. Als ik goed geknipt hebt is dat een eitje, is dat niet zo, dan is het een sport om voor elkaar te boksen. Gelukkig heb ik perfect geknipt, dus kan bijna met mijn ogen dicht de boel in elkaar spelden en stikken.
Dan is de rits aan de beurt. Ik vind het praktischer om dat in het begin te doen dan als de broek al half in elkaar zit. Alleen ik moet in mijn geheugen goed zoeken wat de handigste volgorde is om de rits erin te zetten, want zo vaak doe ik broekritsen nou ook weer niet. Ik ga even op YouTube een filmpje zoeken en vind er twee, die ik combineer. In een zucht en een scheet zit de rits er perfect in. De links heb ik in mijn Paper (van Dropbox) gezet, zodat ik dat de volgende keer zo kan vinden.
De binnenkant is mooi netjes glad en plat, en het belangrijkste de rits gaat gladjes open en dicht.
Daarna is de zakingang met zak aan de beurt. Dat gaat ook vlotjes, en nog met de ruit doorlopend van beide zakdelen ook.
Ik ga de plooitjes erin spelden zodat ik nu een beetje idee krijg hoe wijdt het nu ècht wordt, want het oogt gigantisch (en dat voor een maat 42).
Ik loop tegen het eerste fenomeen aan… de plooitjes voor zijn eigenlijk een straatje te diep… had best een slagje minder diep mogen zijn (de plooitjes zijn nu 5cm en dus afgewerkt 2,5cm diep). En die op het achterpand zitten gewoon bizar… Ik heb blijkbaar bij het doormeten van het patroon niet op de diepte van de plooitjes gelet, want dan had ik gelijk wel geweten dat plooitjes van 2,5cm diep op je achterwerk geen strak plan is… Maar wat nu… Ik stik in ieder geval de plooitjes aan de voorkant dicht, want die staan ongestikt wagenwijd open… en dat is absoluut niet charmant. Ik hou even de lengte aan zoals staat aangegeven om te strijken.
Ik besluit eerst verder de broek in elkaar te zetten, zodat ik beter in kan schatten wat ik er mee moet… Ik denk al vooruit wat voor mogelijkheden er zijn… coupenaden, rimpelen… van alles komt in mijn hoofd voor… maar plooitjes die zo diep zijn wegwerken in coupenaden, dan worden het eerder figuurnaden qua lengte, dus die mogelijkheid viel al snel af. Rimpelen… oef… ik ben al geen type voor rimpeltjes, laat staan 20cm verwerken onder de tailleband bij een broek in rimpeltjes, en ook nog eens onder een tailleband waar dus ook weer rimpeltjes inzitten… wordt gezellig daar bij mijn achterwerk…
Bij diverse doorpasmomenten, kijkt mijn jongste dochter heel wat keertjes naar mijn achterwerk. Ook zij kijkt bedenkelijk… Ik besluit op een gegeven moment resoluut 5cm (is één plooitje) aan beide kanten van de taille te halen… Van taille tot heup teken ik de 5cm af en knip het te veel af, want daar zit het volume met name. Dat scheelt enorm. Het andere plooitje verwerk ik met kleine rimpeltjes wel weg onder de tailleband. Zo gezegd, zo gedaan…
Ik ga de zijnaad voorzien van een sierstiksel voor een beetje stoere touch… het is nogal een gewurm om op dichtgestikte pijpen, want ik bedacht het me toen de boel al gestikt was, een sierstiksel te stikken van beneden naar boven (dat is namelijk uiteindelijk het makkelijkst).
De tailleband zit er zo op… ik wil opschieten, want ik ben benieuwd hoe de veranderingen uitgepakt hebben.
Haakse hoekjes moeten mooi haaks zijn, dus ik kan me uitleven op de hoekjes van de tailleband.
Het elastiek wil ik gelijk met de tunneltjes verwerken, want ik heb momenteel geen elastiektrekker (waar díe nou toch is gebleven???). Het is even wat werk met spelden, samen met het elastiek en een ander voetje gebruiken, waarbij je de naald tot aan de zijkant van het voetje kan verplaatsen en dan gaat het uiteindelijk best wel vlotjes.
Elastiek voor elastiek speld ik een tunnel en stik ik langs het elastiek…
De tailleband is niet héél breed ten opzichte van de bovenzijde van de broek, dus de rimpeltjes zijn prima te verwerken om tegelijk tunneltjes te stikken samen met het elastiek erin. En uiteindelijk sla ik de naadtoeslag van de tailleband naar binnen en stik ik dat door aan de goede kant van de broek precies in het gootje tussen de broek en tailleband. En nu… de èchte doorpas…
Mijn dochters en Dennis mogen op de broek schieten als ik hem aan heb met trui en hakken aan. Doorpassen met onderdelen die er bij gedragen worden is wel zo gunstig voor het totaalplaatje… Mja… hmmm… dat zeg ik nu wel, maar dat zie ik in de spiegel dus niet…
Ik vraag om een mening van mijn gezinsleden… en er wordt zééééér bedenkelijk gekeken… in eerste plaats door mij… maar ook door Dennis en jongste dochter… De stof is niet zo bevallig en soepeltjes als eigenlijk nodig is, dus ik vouw meer lengte van de broekspijp naar binnen, anders werd het een drollenvanger onderaan de broek. De plooitjes voor trokken ietsjes, waren te ver doorgestikt dus dat moet ik strakjes 2,5cm losmaken. Dan loop ik naar de zithoek…
Ze zeggen allebei hetzelfde…,sjucht… Dennis vond dat ik door de wijdte van de broekspijp van die klein voetjes onder deze broek kreeg, nu heb ik geen scheepsschuiten hoor, maar middelste, die even later naar beneden kwam om te kijken zei precies hetzelfde… Dat er ineens een voetje (nadrukkelijk “tje” achter het woord “voet”) onder de broekspijp uitkwam… Dus ik met wat spelden ingenomen aan de binnenkant van de broekspijp… er werd door de dame en heer instemmend geknikt, en ook oudste dochter, die weer later binnenkwam, was het er mee eens. Dus plooitjes een stukje losgetornd, binnenbeen 4cm afgetekend, voor èn achter, dus de broekspijp is 8cm smaller geworden en met een grote steek gestikt en weer geshowd. Nu zitten de plooitjes helemaal goed, en mijn voetjes zijn “gegroeid” tot normale proporties…
Vanochtend het knoopsgat gemaakt en de knoop er aan gezet. Het is wel een broek die “ploffig” blijft, maar dat ligt met name aan de stof, die te stijvig is. Dus ik vermoed dat ik deze broek, ondanks dat het een dun stofje is, in mijn herfst/winter garderobe thuis gaat horen. Samen met mijn mooie lange warme wollen vesten, want die draag ik graag, met mooie kragen, A-symmetrische panden en mooie vallingen, in combinatie met een enkellaarsje met hak, is die broek helemaal op z’n plaats.
Deze broek wil ik wel nog een keertje maken, maar dan nog verder aangepast met één plooitje in het voorpand, en twee coupenaadjes in het achterpand en natuurlijk van een stofje met een soepele valling, zoals viscose o.i.d.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten