Nee, ik doe geen cursus Frans voor beginners, met een cassettebandje Frans gekwebbel dat ik na moet brabbelen. Dit is mijn nieuwe telefoon! Voor de webwinkel weliswaar, helaas niet privé, want ik kan hier, wat ik tot nog toe heb gemerkt, best wel goed mee horen. Ik bedoel dan dat diegene aan de andere kant van de lijn best wel goed te verstaan is! Er ontstaat niet een pauze van mijn kant, omdat ik dan aan het puzzelen ben met al die klinkers. Het sluit heel goed al het omgevingsgeluid af. Het enige nadeel is, ik kan niet van mijn computer weglopen. Er zijn ook draadloze types, ping, ping, ping, maar zoveel telefoontjes heb ik daarvoor nog niet.
Maar ja, een telefoon betekent ook dat je een voicemail in moet spreken. Tja, de tekst, eh... hoe werkt dat, want dat moet ingesproken worden. Gelukkig hielp Rem mee, die klikte met de muis op het een en ander en ik moest de tekst in de microfoon inratelen, zodra er een keiharde PIEP was gegaan. Je weet wel zo'n PIEP die je hoort op je DVD-tjes nadat de film is afgelopen en er allerlei bloopers te zien zijn. Werkelijk waar, ik heb tig takes gehad. Dan ging ik te snel, dan ging mijn stem teveel omhoog of omlaag of klonk het vragend. De microfoon stond te dicht bij mijn mond, ik begon met zacht te praten en ineens ging ik harder praten, of ik zei "eh...".
En vervolgens was het de ene PIEP... PIEP... PIEP... PIEP na de andere!
Op een gegeven moment kreeg ik de slappe lach, omdat ik aan die bloopers moest denken bij films. Aan acteurs die inderdaad de slappe lach krijgen en daar leek dit verdacht ook veel op, maar dan zonder camera, maar met of zonder camera, je krijgt door al dat gepiep de slappe lach!
Maar het is er in gekletst, volgens Rem is het goed. Ik weet het niet, want ik vind het altijd een stom gehoor om mezelf terug te horen. Dan denk ik "Ben ik dat?".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten