Mijn tafel was ooit wit, maar schreeuwt nu om een likje verf. Waarom ik verf, weet ik eigenlijk niet, want binnen no-time zitten er weer stiftstrepen op en verf en lijm en 10.000 butsen en krassen van het timmeren en figuurzagen. Zal ik hem wel verven... of..
Dit lapje van de markt is al gewassen, maar moet ik nog even op maat maken en dan kan ik hem strijken en op de tafel leggen en dan een prachtig boeket in een mooie vaas erop zetten. En dan is dat lelijke tafelblad ook niet meer te zien!
Dat is vind ik een prima plan. Een goede tussenoplossing als je even geen puf hebt in schuren, plamuren, schuren, ontvetten, verven, schuren, plamuren, schuren, ontvetten en weer verven.
Veel te mooi weer voor en ik heb meer zin in jurkjes naaien en in mijn tuintje rommelen. Heb ik vanochtend gedaan samen met Bridget héérlijk.
En dan is het tijd om aan tafel lekker te genieten van een kopje thee! Tja, wat een mooie bloemen zijn die pioenrozen toch. Mijn moeder en ik hadden ze van de week allebei tegelijkertijd zonder dat we het van elkaar wisten gekocht! Zij is net als ik gek op pioenrozen! Vooral de lichtroze!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten