Het locken was in een paar uurtjes gepiept, waren ongemerkt toch meer onderdelen dan verwacht. Het patroon van het lange vest uit de Burda is poepiesimpel.
Het truitje zit ik wel even alle onderdelen te bestuderen… want één en ander moet wel op de goede volgorde gebeuren, vooral het splitje met dat gezellige bandje ertussen…
Op een gegeven moment zeul ik alles naar de poef, en ga ik gewoon beginnen. Ik heb alle spelden die ik heb, op een speldenmagneet en speldenkussen, erbij gepakt, zodat ik daar in ieder geval niet te kort van heb en ik ga gewoon beginnen met het spelden van het vest. De mouwen zijn raglanmouwen, maar wel in twee delen. Dus er zit ècht snit bij de schouders, en geen blubsen bij de oksels wegens te veel stof… Het oogt als een mooi gestroomlijnd geheel…
Ik plof na het spelden van elk onderdeel, de boel netjes op de armleuning van de bank. Mijn vest is een beetje hellepie met minstens tweehonderd spelden of zoiets, want daar heb ik werkelijk álle onderdelen, op het halsbeleg en zakken na, aan elkaar gespeld. De tunneltjes van de mouwen van de trui daar moet ik strakjes bij het stikken op letten dat ik wel een opening open laat om de striklintjes te kunnen strikken.
Zoals je ziet is er nog maar een frutje van de spelden over.
Daarna loop ik met de gigantische stapel onderdelen met héél veel spelden naar de geduldige siamese tweeling (eetkamerstoelen, die er wel een tijdje zullen blijven staan daar midden in de woonkamer vermoed ik) en daar leg ik voorzichtig de prikkerige berg op…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten